یکی از معضلات شهرهای بزرگ، عدم مکان گزینی مناسب فعالیت های شهری و عدم تخصیص بهینه فضا و سطح مورد نیاز به کاربری های گوناگون می باشد. تعیین مکان و اختصاص سرانه مناسب به کاربریها مختلف به عهده برنامه ریزی کاربری اراضی شهری می باشد. در شهرهای کوچک و نوپا که هنوز تحولات شهری تاثیر زیادی در بافت و کالبد آنها نگذاشته، برنامه ریزی کاربری اراضی می تواند از بسیاری از مشکلات و معضلات احتمالی فراروی آنها در آینده بکاهد. هدف از پژوهش پیش رو برنامه ریزی کاربری اراضی شهر مالخلیفه و شناخت و مطالعه وضع موجود کاربری ها در سطح شهر و نحوه توزیع و استقرار آنها نسبت به هم و همچنین پیش بینی نیازها با توجه به آینده نگری جمعیت و ارزیابی نارسایی ها و مشکلات هر یک از کاربری ها می-باشد. روش های تحقیق در این پایان نامه کمی و کیفی بوده و شامل روش های مطالعه اسنادی یا کتابخانه ای (کتب، مقالات، طرح های توسعه شهری، طرح هادی شهری و نقشه های مربوطه) و روش مشاهده ای یا میدانی که شامل بازدیدها و برداشت های میدانی به منظور به هنگام کردن نقشه ها در شهر می باشد. برهمین اساس اقدام به ارزیابی سطوح کاربری های شهری در وضع موجود شد و این نتیجه بدست آمد که در سطح شهر مالخلیفه، اغلب کاربری ها از توزیع و استقرار و پراکنش موزون و مناسبی برخوردار نبوده و سرانه بعضی از کاربری ها پایین تر از سطح استاندارد و برخی بالاتر از استانداردهای مرسوم می باشد. لذا با توجه به پیش بینی جمعیت و سرانه های وضع موجود اقدام به پیشنهاد سطوح مورد نیاز کاربری ها در سال 1395 شد. جهت توسعه آتی نیز جهت شمالی شهر معرفی شد و جهت های دیگر با داشتن محدودیت های طبیعی و مصنوعی فاقد کارآیی لازم بودند.