در این پژوهش ما با سه واژه ی کلیدی جهانی شدن، حقوق شهروندی و قومیت گرایی مواجه هستیم جهانی شدن پدیده ای نوظهور در چند دهه ی اخیر است که مباحث عمده ای را میان اندیشمندان و صاحب نظران اجتماعی بر انگیخته است این پدیده بسیاری از مفاهیم را دارای قبض و بسط معنایی نموده و حوزه های گوناگونی از زندگی بشر را متاثر ساخته است بی تردید جهانی شدن بر مسأله ناسیونالیسم قومی تأثیر گذار بوده است و در خصوص رابطه بین دو مفهوم جهانی شدن و قومیت گرایی دو دیدگاه کلی و متباین وجود دارد پاره ای از اندیشمندان جهانی شدن را موجب افزایش تنازعات قومی می دانند و گروهی دیگر معتقدند جهانی شدن با ایجاد یک فرهنگ فراملی جهانی در نهایت به کاهش تعارضات و تنازعات خواهد انجامید. اما در حقیقت فرضیه ای که این پژوهش درصدد اثبات آن است این می باشد که فرایند جهانی شدن در دراز مدت منجر به کاهش منازعات قومی خواهد شد و این امر ملازمه ای با ایجاد یک فرهنگ جهانی و فراملی یا به عبارت دیگر محو خرده فرهنگ ها ندارد بلکه جهانی شدن با نظرداشت کلیه وجوه و شاخصه های آن هویت گرائی را پر رنگ و قومیت را به صورت یک پدیده ی هویت بخش در خواهد آورد لیکن این به معنای افزایش تنش و منازعه ی بین اقوام نخواهد بود چرا که پدیده چند بعدی جهانی شدن حوزه ها و مفاهیم گوناگون زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده که یکی از آن مفاهیم که در این پژوهش بدان خواهیم پرداخت مفهوم حقوق شهروندی خواهد بود که در حقیقت فرایند جهانی شدن با دست خوش قرار دادن حقوق شهروندی و ارتقاء آن منازعات قومی را کاهش داده و اقوام گوناگون مطالبات خود را در قالب مدنی و تحت عنوان حقوق شهروندی پی گیری خواهند نمود و مناطق کرد نشین ایران نیز که در این پژوهش بعنوان یک نمونه مورد بررسی قرار گرفته اند از این قاعده کلی مستثنی نخواهند بود.