گسترش عملکرد کیفیت یک سیستم توسعه محصول و مدیریت کیفیت مشتری مدار برای دست یافتن به حداکثر رضایت مشتری است. بکار گیری گسترش عملکرد کیفیت مستلزم تعیین روابط بین خواسته های مشتری و مشخصه های فنی، و همچنین همبستگی بین مشخصه های فنی است که توسط یک تیم بین وظیفه ای انجام می شود. چنین داده هایی ماهیت مبهم و فازی دارند و افراد قضاوت های متفاوتی درباره این روابط دارند. در این پژوهش برای مواجهه با ماهیت فازی در فرآیند طراحی محصول استفاده از یک روش تصمیم گیری گروهی فازی در گسترش عملکرد کیفیت پیشنهاد شده است. و برای نرمال سازی خانه کیفیت رابطه واسرمن بکار رفته است. همچنین یک چارچوب ترکیبی از گسترش عملکرد کیفیت و برنامه ریزی فیزیکی خطی برای تعیین سطح برآورد بهینه هر یک از مشخصه های فنی محصول و حداکثر کردن رضایت مشتری کل ارائه شده است. بعلاوه، رویه پیشنهاد شده می تواند محدودیت های سیستمی در تعیین آن دسته از نیازمندی های فنی که در طراحی محصول باید مد نظر قرار گیرند، درگیر کند. در تحقیق حاضر هزینه بعنوان یکی از مهم ترین محدودیت های سیستمی در فاز طراحی محصول مورد ملاحظه قرار گرفته است. در نهایت، چارچوب ارائه شده برای یک محصول خاص در شرکت مجتمع صنعتی اسفراین که تولید کننده قطعات سنگین فولادی می باشد، بکار گرفته شده است. در مورد این محصول چهار خواسته مشتری، سختی سطح، سختی مغز، استحکام کششی، استحکام تسلیم شناسایی شد و مشخصه های فنی موثر بر این نیازمندی ها عبارتند از درصد کربن، درصد سیلیسیم، درصد منگنز، درصد کروم، درصد نیکل، درصد مولیبدن، درصد مس و درصد آلومینیوم. داده های مورد نیاز از طریق محاسبه با اعضای تیم qfd جمع آوری شد و پس از حل مدل نهایی با استفاده از نرم افزار lingo مشخص شد که خواسته های مشتری بترتیب در دامنه های ایده آل، مطلوب، مرز دامنه قابل تحمل و مطلوب، مرز دامنه قابل تحمل و مطلوب قرار گرفتند.