رویکرد خوشه های صنعتی، یکی از رویکردهای موفق در زمینه توسعه ی اقتصاد شهری و منطقه ای است که با فراخوانی همجواری های فضایی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و نهادیِ فضای پیرامون، ارتقاء ظرفیت های یادگیری در محیط شهری و منطقه ای را موجب می شود. هدف پایان نامه ی حاضر، سنجش چگونگی رابطه میان خوشه ای شدن صنعتی و ارتقاء ظرفیت های یادگیری، در صنایع مبلمان و چاپ و نشر کلان شهر قم است. روش تحقیق در مقاله حاضر پیمایشی و رویکرد حاکم بر آن کاربردی بوده که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. حجم نمونه تحقیق بر اساس جدولِ «حداقل اندازه ی نمونه برای جامعه ی آماری» و روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده تعیین شده و روایی ظاهری، روایی محتوایی و پایایی سازه های آزمون به ترتیب با استفاده از نظر کارشناسان، آزمون کرویت بارتلت و kmo و آزمون آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در خوشه صنعتی چاپ و نشر، همجواری های اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی به ترتیب با ضریب همبستگی 263/0- و 211/0 و سطح معنی داری 02/0 و 008/0 و در خوشه صنعتی مبلمان، تنها همجواری اجتماعی- فرهنگی با ضریب همبستگی 263/0 و سطح معناداری 04/0 و خصوصیات عمومی بنگاه های هر دو صنعت (سطح تحصیلات مدیر/مالک بنگاه، تعداد شاغلین، قدمت بنگاه و متوسط میزان فروش سالانه ی بنگاه) با ارتقاء ظرفیت های یادگیری رابطه ی معنادار دارند. علاوه بر این به نظر می رسد که همجواری های نهادی، فضایی، و اقتصادی در صنعت مبلمان و همجواری های فضایی و نهادی در صنایع چاپ و نشر در ارتقاء ظرفیت های یادگیری خوشه های صنعتی فوق نقش ضعیفی دارند. توصیه تحقیق این است که برای موفقیت بیشتر این خوشه ها و ارتقاء ظرفیت های یادگیری و در نهایت تحریک توسعه منطقه ای نیاز است تا همجواری های نهادی، فضایی، اقتصادی و فرهنگی اجتماعی این صنایع تقویت گردد.