در این تحقیق نانوذرات اصلاح سطحی شده رس به سه روش مختلف اختلاط مستقیم، اختلاط در هاردنر، و اختلاط در حلال با به کار بردن شرایط مختلف فرآیندی در ماتریس رزین وارد شده، تاثیر عوامل فرآیندی و دمای پخت در پخش یکنواخت و گسسته شدن نانوذرات در هرکدام از روش‏های فوق توسط آزمون‏های xrd,tem و میکروسکوپ نوری بررسی شد. نانوذرات زیرکونیا با ترکیب آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان اصلاح سطحی شد و میزان عامل اصلاح سطحی اتصال یافته بر سطح نانوذرات توسط آزمون tga تعیین گردید. انجام واکشهای احتمالی در سطح نانوذرات توسط آزمون ftir مورد بررسی قرار گرفت. نانو ذرات زیرکونیای اصلاح سطحی شده و اصلاح سطحی نشده با سه روش فرآیندی مختلف وارد ماتریس رزینی شد. با توجه به نتایج بدست آمده از اختلاط جداگانه هرکدام از ذرات، مخلوط دو نانوذره وارد ماتریس رزین گشت. تاثیر افزایش نانوذرات مورد بررسی بر رفتار حرارتی و پخت سیستم رزینی با تکنیک‏های dsc و tga مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از عدم تأثیر افزودن نانوذرات بر رفتار حرارتی ماتریس اپوکسی استفاده شده در حین پخت بود. خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه‏‏های پوشش حاوی مقادیر وزنی مختلف نانوذرات با استفاده از تکنیک‏های dmta و آزمون‏های کشش، سختی سنجی و تعیین استحکام چسبندگی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از کاهش خواص فیزیکی و مکانیکی پوشش در اثر افزودن نانوذرات به سیستم رزینی در اثر کاهش احتمالی دانسیته شبکه‏ای شدن، حبس فیزیکی هوا و حلال و افزایش ویسکوزیته پوشش و در نتیجه اختلال در فرآیند پخت رزین دانست. همچنین نتایج نشان داد که سختی و استحکام چسبندگی پوشش با افزایش نانوذرات تغییر محسوسی از خود نشان نمی‏دهند. مقاومت در برابر خوردگی و تاثیر افزودن نانوذرات به پوشش مورد بررسی با انجام آزمون‏های eis و مه نمک مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمون حاکی از تأثیر قابل ملاحظه نانوذرات رس و زیرکونیا بر خواص مقاومت در برابر خوردگی پوشش می‏باشد. به نظر می‏رسد به دلیل افزایش قابلیت سد کنندگی پوشش و همچنین افزایش مقاومت اهمی، در اثر افزودن دو نوع نانوذره، مقاومت در برابر خوردگی بهبود قابل توجهی یافته است.