برای کشورهای درحال توسعه که آمادگی ورود ناگهانی به تجارت آزادرا ندارند منطقه گرایی می تواند مؤثرترین راه برای گشودن تدریجی اقتصادهای ملی این قبیل کشورها وادغام آنها در اقتصاد جهانی باشد. در چنین شرایطی اقتصادمنطقه ای ازطریق حذف موانع تعرفه ای وسایر موانع گمرکی موجوددرمنطقه ونیزدسترسی واحدهای تولید به بازارهای وسیعتر امکان پذیرمی گردد و موانع انتقال سرمایه و تکنولوژی درمحدوده منطقه برداشته می شود ودر مجموع افق های گسترده تری دربرابر واحدهای تولیدی وشرکتهای تجاری گشوده می شود.از طرفی برای توسعه همکاری های اقتصادی- تجاری با کشورهای مختلف جهان، برنامه ریزی های منسجم و دقیقی لازم است. لازمه انجام برنامه ریزی های دقیق در این خصوص نیز، شناخت کافی از توانایی های اقتصادی و تجاری کشورهایی است که به عنوان شریک تجاری انتخاب می شوند. پژوهش حاضر با این هدف زمینه های مشارکت تجاری بین ایران و ترکیه را با هدف استفاده بهتر از فرصتهای تجاری جدید، تعریف و شناسایی می کند.در این مطالعه از روش کسینوس که یکی از رایج ترین روشهای محاسبه شدت تشابه تجاری است، استفاده شده است.هدف اصلی این پژوهش، مشخص کردن بخشهای مکمل بین دو کشور ایران و ترکیه می باشد. برای این منظور، با استفاده از طبقه بندی مرکز تجارت بین الملل در قالب کدهای سه رقمی، در زیر بخش های مختلف کالایی، درجه اکمال تجاری محاسبه شده و فهرستی از کالاهای مزیت دارمعرفی شده اند تا با گسترش تجارت در بخش های مزبور، زمینه های توسعه تجارت متقابل بین دو کشور فراهم گردد.