قربانی آیینی است که در پهنه جغرافیای تمدن بشری ، قدمتی به گستره تاریخ دارد ، و خود ، راهنمائی است بر شناخت اندیشه کهن هزاره ها . این پژوهش گامی است برای ترسیم طرحی کلی از قربانی و تفکر زایای آن، در طول اعصار فرهنگ دیرینه ایران . این رساله تلاش در شناخت قربانی در ایران با بررسی جزئیات ذکر شده در متون دینی و بازشناسی این آیینها در اسناد تاریخی دارد . در این راه با یاری جستن از تاریخ بین النهرین و ایلام ، سعی در بازیافتن پیوندها و نتیجه گیری منطقی از تفاوتها می باشد . از آنجایی که ایران عرصه همزیستی اقوام و فرهنگهای گوناگونی در طول تاریخ بوده است ، دین ایرانی مجموعه ای است از اندیشه اقوام بومی ایران ، ایلامیان ، قوم هند و اروپایی ، مغها و تفکر مزدیسنی و این تفکیک آیینها را به اقوام و اعصار غیر ممکن می سازد . با این همه مینوئی یگانه ، پیوسته تمایزی آشکار را در کنش دینی ایرانیان پاییده است . امید بر آن است که این رساله نه تنها جمع آوری نظرات ، شواهد ، و اسناد دینی و تاریخی ایران در باره قربانی ، بلکه دورنمایی از اندیشه پویای ایرانیان باشد .