هدف اصلی این تحقیق بررسی عملکرد شورای دانش آموزی مدارس راهنمایی در هشت دسته کمیته مشارکتی برحسب جنسیت، ناحیه آموزشی، نوع مدرسه و مناطق جغرافیایی می باشد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه شوراهای دانش آموزی مدارس راهنمایی شهر زاهدان تشکیل می دهند که از بین آنها 260عضو شورا با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده به دو شیوه توصیفی و استنباطی تحلیل آماری شده اند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که شوراهای دانش آموزی در تمامی کمیته های انضباطی، فرهنگی- مذهبی، علمی- آموزشی، مراسم و تبلیغات، اداری- مالی، ورزشی، سیاسی- اجتماعی و تعاون، امداد و بهداشت درسطحی بالاتر ازمتوسط مشارکت دارند. ولی بین عملکرد شوراها در کمیته های هشتگانه بر حسب جنسیت، ناحیه آموزشی، نوع مدرسه و مناطق جغرافیایی تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع نتایج بدست آمده مبین برتری معنادار در میزان مشارکت شوراها در کمیته های مراسم و تبلیغات، تعاون، امداد و بهداشت و انضباطی برحسب متغیر جنسیت ( برتری دختران )، و در کمیته های علمی- آموزشی، اداری- مالی و انضباطی برحسب متغیرهای ناحیه آموزشی ( برتری ناحیه دو ) و نوع مدرسه ( برتری مدارس کوچک )، و همچنین برحسب متغیر منطقه جغرافیایی، مبین برتری معنادار در میزان مشارکت شوراها درکمیته های ورزشی ( برتری منطقه شرق )، علمی- آموزشی ( برتری منطقه مرکز ) و تعاون، امداد و بهداشت (برتری منطقه جنوب) بوده است.

در پژوهش حاضر، تاثیر آموزش فنون مدیریت کلاس مبتنی بر رویکرد آدلر- درایکورس به معلمان بر میزان رضایت دانش آموزان از محیط کلاس و رابطه با معلم مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، معلمان زن مقطع ابتدایی شهرستان دهگلان با سابقه ی خدمت 1 تا 10 سال و دانش آموزان آنها است که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به کار و تحصیل بوده اندکه بدین منظور به صورت تصادفی از میان مدارس شهرستان دهگلان چهار مدرسه انتخاب شد که از چهار مدرسه تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. هر گروه شامل 15 معلم بود. معلمان گروه آزمایشی در10 جلسه آموزش فنون مدیریت کلاس مبتنی بر رویکرد آدلر- درایکورس شرکت نمودند. این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس «کلاس من» بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش فنون مدیریت کلاس مبتنی بر رویکرد آدلر- درایکورس به معلمان در افزایش رضایت دانش آموز از محیط کلاس و بهبود رابطه ی دانش آموز با معلم تاثیرگذار بوده است. همچنین پایه ی تحصیلی دانش آموزان تفاوت معناداری در نتایج پژوهش ایجاد نکرده است.

چکیده ندارد.