با توسعه هر چه بیشتر ورزش قهرمانی و توجه به اثرات فعالیت های جسمانی بر سلامتی در جوامع امروزی، علوم وابسته به ورزش از اهمیت بیشتری برخوردار شده اند، و محققان و دانشمندان بسیاری وقت فراوانی را برای تحقیق به مسائل و جنبه های مختلف علوم ورزشی صرف می کنند. بررسی تغییرات استرس اکسایشی در طی ورزش از مباحثی است که مورد توجه بسیاری از محققین بوده است. و از آنجایی که در چندین مطالعه ازبرخی تمرینات نوین و ویژه فوتبال تحت عنوان : بازی در ابعاد کوچکتر زمین فوتبال ( تمرینات استقامتی ویژه فوتبال ) ، جهت گسترش حداکثر اکسیژن مصرفی و آمادگی هوازی ، بهبود عملکرد تاکتیکی وتکنیکی بازیکنان حمایت شده است، اخیراً باشگاه های ورزشی از این تمرینات نوین به دلایل فیزیولوزیکی ،تاکتیکی و تکنیکی که تمریناتی استقامتی و ویژه فوتبالیست ها و نزدیک به شرایط مسابقه هستند، بهره می گیرند. در تحقیق حاضر سعی می شود جنبه هایی از تاًثیرات ورزش فوتبال بر یکی از مهمترین شاخص های استرس اکسایشی(مالون دی آلدهید) بررسی و با مقایسه دو شیوه ی تمرین تناوبی و تداومی ، از طریق اندازه گیری نمونه های خونی بهترین اجراهای تمرینی را که کمترین آسیب و بهترین بازده را دارد انتخاب کنیم تحقیقات انجام شده نشان داده اند که تمرینات استقامتی ویژه فوتبال روشی قابل اعتماد و موثر جهت گسترش تکنیک و تاکتیک فوتبالیست ها هستند . طرح این تحقیق از نوع نیمه تجربی می باشد. در این تحقیق یک گروه شامل 24 نفر با میانگین سن 37/22 سال، میانگین قد 03/174 سانتیمتر، میانگین وزن 29/68 کیلوگرم و میانگین vo2max 54/40 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه. شرکت کردند. 24 نفر از دانشجویان پسر تیم فوتبال دانشگاه بودند. متغیرهای مستقل: تمرینی استقامتی تداومی ویژه فوتبال تمرینی استقامتی تناوبی ویژه فوتبال و متغیر وابسته : میزان مالون دی آلدهید پلاسمای خون نمونه ها بود. در این تحقیق برنامه تمرینی به شرح ذیل انجام شده است: 1- ابتدا در روز اول آزمودنی ها به پیست دومیدانی دانشگاه شهرکرد فراخوانده شدند و به اجرای پروتکل تمرینی کوپر به منظور محاسبه vo2max پرداختند. 2- برای از بین رفتن اثرات احتمالی اولین جلسه تمرینی و بازگشت به حالت اولیه بدن، 5 روز بعد، تست های تمرینی اصلی یعنی: پروتکل اول( تمرین استقامتی تناوبی) شامل 4 ست 6 دقیقه ای با 90 ثانیه استراحت بین ست ها با نسب کار به استراحت 4:1 که به سه روش، 2 درمقابل 2 ، 4 در مقابل 4 و 6در مقابل 6 اجرا شد و پروتکل دوم (تمرین استقامتی تداومی) شامل 24 دقیقه بازی متوالی بدون استراحت که آن هم دقیقاً به سه روش مذکور در پروتکل اول اجرا شد . فاصله اجرای تست های تناوبی و تداومی یک هفته بود برای از بین بردن اثرات تمرینی احتمالی روی تمرین هفته بعد. برای تحلیل داده های پژوهشی مورد نظر از آمار توصیفی ، میانگین ، انحراف معیار و از آمار استنباطی t همبسته (برای ارزیابی تغییرات هر یک از شاخص ها از پیش آزمون تا پس آزمون ) و برای مقایسه نتایج درون گروهی در یک سری مشابه از نمونه ها و آزمون تحلیل واریانس anova(برای مقایسه تغییرات شاخص ها ،در طی اجرای پروتکل های مختلف بین گروه های مختلف) استفاده می شود که برای این کار از نرم افزار spss برای تجزیه و تحلیل استفاده می شود . خطای آلفا در این تحقیق (05/0? ?) در نظر گرفته شد. خلاصه یافته های تحقیق به شرح ذیل می باشند: 1. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تناوبی 2 در مقابل 2 تفاوت معنی داری وجود دارد . 1. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تناوبی 4 در مقابل 4 تفاوت معنی داری وجود دارد . 2. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تناوبی 6 در مقابل 6تفاوت معنی داری وجود دارد . 3. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تداومی2 در مقابل 2 تفاوت معنی داری وجود دارد . 4. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تداومی4 در مقابل 4 تفاوت معنی داری وجود دارد . 5. بین میزان مالون دی آلدهید ، قبل و بعد از انجام تمرین تداومی6 در مقابل 6 تفاوت معنی داری وجود دارد . 6. بین میزان مالون دی آلدهید پس از اجرای برنامه های تمرینی تناوبی 2 در مقابل 2 ، 4 در مقابل 4 و 6 در مقابل 6 تفاوت معنی داری وجود ندارد . 7. بین میزان مالون دی آلدهید ، پس از اجرای برنامه های تمرینی تداومی 2 در مقابل 2 ، 4 در مقابل 4 و 6 در مقابل 6 تفاوت معنی داری وجود دارد . 8. بین میزان مالون دی آلدهید پس از اجرای برنامه های تمرینی تناوبی و تداومی 2 در مقابل 2 تفاوت معنی داری وجود ندارد. 9. بین میزان مالون دی آلدهید پس از اجرای برنامه های تمرینی تناوبی و تداومی 4 در مقابل 4 تفاوت معنی داری وجود ندارد. 10. بین میزان مالون دی آلدهید پس از اجرای برنامه های تمرینی تناوبی و تداومی 6 در مقابل 6 تفاوت معنی داری وجود ندارد.