در اواخر دهه 90 سرویس gprs به منظور بهبود کیفیت استاندارد فراگیر gsm معرفی شد، این استاندارد با بهره گیری از سویچینگ بسته ای کیفیت مناسبی برای مخابره داده ها ارائه می کند اما به دلیل اینکه برای داده های غیربلادرنگ طراحی شده است، برای ارسال صدا دارای کیفیت مناسبی نیست. همزمان با ارائه سرویس gprs، شبکه اینترنت هم که دارای شبکه مبتنی بر سویچینگ بسته ای بود، در حال پیشرفت بود و برای ارسال صدا توسط آن، سرویس ارسال صدا روی پروتکل اینترنت معرفی شده بود. به دلیل مشابه بودن این دو شبکه، ایده ارسال صدا روی پروتکل اینترنت در شبکه gprs مطرح شد، که دارای مزیت افزایش تعداد مکالمات همزمان در شبکه gsm/gprs می باشد. اما این روش هم به نوبه خود دارای معایبی است. نرخ ارسال داده پایین در سطح لایه خط و سربار بالای پروتکل های gprs منجر به استفاده از فشرده سازی سرآیند و قرار دادن بیش از یک بلوک داده مربوط به لایه خط در هر بسته می گردد. اما در شرایطی که احتمال خطا کانال بالا است و در نتیجه نرخ از دست رفتن بسته ها بالا می باشد، کیفیت صدای دریافتی بسیار پایین خواهد بود. در این پایان نامه پس از بیان مفاهیم مربوط به ایده ارسال صدا روی پروتکل اینترنت در شبکه gprs و بررسی اجمالی روش های پیاده سازی کدگذاری چندتوصیفی، فرض شده است که کاربرها مجهز به یک دستگاه سیار چند واسطه ای-چند کانالی بوده و قادر به برقراری ارتباط همزمان با چندین ارائه دهنده سرویس هستند، به منظور ثابت ماندن نرخ ارسال از کدگذاری چند توصیفی در ایستگاه های سیار استفاده شده است. همچنین هر کدام از توصیف ها به وسیله یکی از ارائه دهندگان سرویس منتقل می شوند و برای تطابق با پروتکل های موجود در شبکه از یک گره دروازه در شبکه استفاده می شود تا بسته های جدید کدبرداری شوند و با توجه به مقصد کدگذاری مناسب با آن اعمال شود. اختصاص فرکانس در شبکه مربوط به هر کدام از ارائه دهنده های سرویس بدون تغییر باقی می ماند و کاربرهای مجهز به دستگاه سیار چند واسطه ای-چند کانالی مانند کاربران عادی gprs از منابع استفاده نشده سیستم gsm برای ارسال بسته های خود بهره می برند. در پایان با شبیه سازی نشان داده شده است که روش جدید کیفیت بهتری نسبت به روش معمول و در شرایطی که نرخ حذف بسته ها ارسال شده روی کانال بالا است، را فراهم می سازد.