در پژوهش حاضر سعی بر این بوده است تا مدیران دبیرستانهای دخترانه دولتی را از نظر سبک های شناخته شده مدیریت تعارض مورد مطالعه و بررسی قرار داده و سپس رابطه آن را با اثربخشی آنها بررسی نماید. فرضیه های مورد بررسی در این تحقیق عبارتند از: 1) بین راهبرد عدم مقابله با میزان اثربخشی مدیران رابطه منفی وجود دارد. 2) بین راهبرد راه حل گرایی با میزان اثربخشی مدیران رابطه مثبت وجود دارد. 3) بین راهبرد کنترل با میزان اثربخشی مدیران رابطه منفی وجود دارد.4) بین سبک های مدیریت تعارض با میزان اثربخشی مدیران رابطه وجود دارد. تحقیق حاضر از نظر هدف، تحقیق کاربردی و از لحاظ روش مطالعه ای توصیفی- همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش را تعداد 13498 نفر از کارکنان ( دبیران، معاونین آموزشی و پرورشی، مربیان تربیتی، مشاوران، دفترداران، متصدیان آزمایشگاه و متصدیان کارگاه، کتابداران)دبیرستانهای دخترانه دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 87-86 تشکیل داده اند. نمونه پژوهش مشتمل بر 379 نفر بوده است که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مناطق آموزش و پرورش شهر تهران، مناطق 3، 4، 5، 6 و 18 انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارت بودند از: الف) پرسشنامه سنجش سبک های مدیریت تعارض رابینز، (1999). ب) پرسشنامه سنجش اثربخشی جمشیدی، ( 1379). براساس بررسی های انجام شده ابزارهای پژوهش از روایی و پایایی قابل توجه برخوردار بودند. داده های به دست آمده از پژوهش با استفاده از شاخص های آمار توصیفی( شامل انواع جدول فراوانی ها، میانگین و انحراف معیار و ضریب همبستگی پاره ای) و هم چنین رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. برخی از نتایج پژوهش عبارت بودند از: 1) بین راهبرد عدم مقابله و اثربخشی ارتباط معناداری وجود دارد.2) بین راهبرد راه حل گرایی و اثربخشی ارتباط معناداری وجود دارد.3) بین راهبرد کنترل و اثربخشی ارتباط معناداری وجود دارد.4) ارتباط معناداری بین راهبرد های مدیریت تعارض و اثربخشی وجود دارد.