تورم عصب سیاتیک از بیماری های معمول اعصاب محیطی به شمار می ‏رود.تاکنون برای حل این مشکل روش های متعددی از جمله جراحی،فیزیوتراپی و ... مطرح شد ه اند. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر بخشی سه روش درمانی با تکیه بر تمرینات کششی و قدرتی بر میزان درد، ناتوانی و دامنه حرکتی مبتلایان به عارضه سیاتیک مزمن است. بدین منظور 32 بیمار مبتلا به سیاتیک مزمن با میانگین سنی 57/64 سال به گروه کنترل و سه گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل بیمارانی بودند که برنامه الکتروتراپی روی آنها اجرا می شد. گروه حرکت درمانی به مدت 6هفته، هفته ای 3جلسه در کنار برنامه الکتروتراپی تمرینات تجویز شده شامل ترکیبی از تمرینات کششی و قدرتی را انجام می دادند. گروه حرکت درمانی در آب(هیدروتراپی) به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه یک ساعته در کنار برنامه الکتروتراپی تمرینات کششی و قدرتی را در دمای 35 تا 37 درجه سانتی گراد انجام دادند. گروه درمان ترکیبی بیمارانی بودند که در مدت شش هفته برنامه الکتروتراپی، حرکات منتخب گروه حرکت درمانی و حرکات منتخب گروه هیدروتراپی را انجام می دادند. برای اندازه گیری درد از مقیاس vas، ناتوانی از پرسشنامه اوسوستری، دامنه حرکتی کمر از تست شوبر و دامنه حرکتی ران از روش گونیامتری استفاده شد.اندازه گیری 3 بار انجام شد. ابتدای درمان، انتهای هفته سوم و ششم. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از repeated measured anova و post-hoc در سطح معنی داری (0/05≥p)تجزیه و تحلیل شد. در بررسی اثر بخشی سه روش درمانی بر میزان درد پس از هفته ششم بین میانگین درد گروه های حرکت درمانی و درمان ترکیبی، آب درمانی و کنترل، درمان ترکیبی و کنترل، تفاوت معنادار وجود دارد. در بررسی کاهش میزان ناتوانی در چهار گروه مشاهده شد که پس از هفته ششم بین میانگین ناتوانی گروه آب درمانی و کنترل، درمان ترکیبی و کنترل، تفاوت معنادار وجود دارد. در بررسی دامنه حرکتی کمر(فلکشن کمری) نتایج مقایسه زوجی میانگین نمرات lumf در گروه های درمانی نشان می دهد که پس از هفته ششم بین میانگین نمرات سه گروه درمانی با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. در مورد اکستنشن کمری تنها پس از هفته ششم تفاوت بین میانگین نمرات lume سه گروه درمانی با گروه کنترل معنادار گردیده است. در بررسی دامنه حرکتی مفصل ران نتایج مقایسه زوجی میانگین نمرات hipf در گروه های درمانی نشان می دهد که بین میانگین نمرات این شاخص هیچ یک از گروه های درمانی پس از هفته اول و سوم تفاوت معنادار دیده نمی شود. نتایج مقایسه زوجی میانگین نمرات hipe در گروه های درمانی نشان می دهد که بین میانگین نمرات این شاخص هیچ یک از گروه های درمانی پس از هفته اول و سوم و حتی ششم تفاوت معنادار دیده نمی شود نتایج مقایسه زوجی میانگین نمرات hipab ،hipad، hiperوhipir نشان می دهد که تنها پس از هفته ششم تفاوت بین میانگین نمرات سه گروه درمانی با گروه کنترل معنادار گردیده است به این معنا که آموزشها بعد از هفته ششم موثر واقع شده است.نتایج حاصل نشان داد که بیماران گروه درمان ترکیبی و هیدروتراپی بهبودی بیشتری داشتند. می¬توان گفت هیدروتراپی روش مؤثری است که می توان برای مداوای مبتلایان به سیاتیک مزمن در کنار الکتروتراپی استفاده کرد.