در سالهای اخیر با رشد سریع شهر تهران، مشکلات حمل و نقلی آن، به سرعت در حال افزایش است و راه حل های ارائه شده اکثرا کوتاه مدت، سلبی و یا فنی بوده اند و کمتر به جنبه های مدیریتی و سیستمی موضوع پرداخته اند. اگر بتوان راه حلی مدیریتی و سیستمی برای این مشکل یافت، شاید بتوان امیدوار بود که این مساله به صورت ریشه ای حل شود. به این منظور می توان مدیریت یکپارچه شهری را راه حلی بلندمدت و واقعی دانست که پایه بسیاری دیگر از راه حل-هاست. پس نتایج این تحقیق می تواند در یافتن راه های تحقق مدیریت یکپارچه شهری به تصمیم گیران و مدیران شهر تهران کمک کند و حتی الگویی برای دیگر شهرها نیز باشد. هدف پژوهش حاضر، موارد زیر است: 1- بررسی موانع تحقق مدیریت یکپارچه سیستم حمل و نقل شهری در کلانشهر تهران 2- راهکارهای ایجاد این شیوه مدیریت و عوامل موثر بر آن 3- ارائه مدلی برای مدیریت یکپارچه سیستم حمل و نقل شهری در کلانشهر تهران سوال اصلی این تحقیق این است: «عوامل موثر بر تحقق مدیریت یکپارچه سیستم حمل و نقل شهری در کلانشهر تهران چیست؟» بر این اساس فرضیات تحقیق عبارتند از: 1- قوانین اجرایی مدونی برای تحقق مدیریت یکپارچه سیستم حمل و نقل شهری تهران وجود ندارد. 2- اعتبارات مالی لازم جهت مدیریت کلیه امور مربوط به حمل و نقل و ترافیک شهر تهران در اختیار شهرداری تهران نیست. 3- درباره موضوع واگذاری مدیریت یکپارچه حمل و نقل شهر تهران به شهرداری، بین تصمیم گیران هماهنگی وجود ندارد. 4- توانمندی بالقوه برای پذیرش مسوولیت مدیریت یکپارچه حمل و نقل تهران در شهرداری تهران وجود دارد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی و پیمایشی استفاده می شود. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات از دو روش استفاده شده است: الف- بررسی کتابخانه ای (کتابها، نشریات و اینترنت) ب- پرسشنامه در یافته های تحقیق کلیه فرضیات تحقیق تایید گردید، بنابراین می توان گفت مدلی که از بررسی های نظری استخراج گردیده بود، مدل مناسبی برای توصیف چشم انداز مدیریت یکپارچه حمل و نقل تهران می باشد. اگرچه این روش، مدلی اولیه برای رسیدن به مدیریت یکپارچه حمل و نقل در کلانشهر تهران است اما تا حد زیادی می تواند وضعیت فعلی و وضعیت مطلوب را توصیف نماید. عوامل موثر بر این مدل و ارتباط عوامل با مدل نیز از نظرات کارشناسان استخراج گردید. نتایج حاصل از نظرات کارشناسان هم تاثیر عوامل مطرح شده در تحقیق (قوانین، اعتبارات مالی، نگرش مدیران) را تایید می نماید، ضمن اینکه از نظر ایشان، شهرداری و شورای شهر تهران هم توانمندی لازم برای پذیرش نقشهایی که در مدل پیشنهادی بر عهده آنها گذاشته شده است را دارند.