چکیده مقدمه: متفورمین یک داروی خوراکی است که برای درمان دیابت نوع ii مورد استفاده قرار می گیرد. داروی متفورمین آنالوگ glucagon-like peptide-1 (glp-1) است و مشخص شده که glp-1 سبب القاء بیان ژنهای pancreatic duodenal homeobox-1 (pdx-1)، انسولین و گلوکز ترانسپورتر-2 (glut-2) می گردد. پژوهش حاضر به بررسی اثر متفورمین بر تنظیم عملکرد سلولهای بتا از طریق اثر بر روی بیان ژنهای pdx-1، انسولین و گلوکز ترانسپورتر-2 پرداخت. مواد و روش ها: موشهای حامله نژاد c57bl/6 به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تیمار تقسیم شد. به گروه کنترل نرمال سالین تزریق گردید و در گروه تیمار، متفورمین با غلظتهای mg/kg75، mg/kg 150 و mg/kg 250 در نرمال سالین حل و با روش تزریق داخل صفاقی از روز 5/8 حاملگی بصورت روزانه تجویز گردید. سپس در روز 5/19 حاملگی، نیمی از موش های حامله به روش قطع مهره های گردنی کشته و پس از خارج کردن جنین ها، در زیر استریومیکروسکوپ غده پانکراس آنها جداسازی شد. نیمی دیگر از موشهای حامله زایمان کرده و غده پانکراس نوزادهای یک روزه جداسازی شد. سپس با استفاده از تکنیک semi-quantitative rt-pcr بیان ژنهای pdx-1، انسولین و گلوکز ترانسپورتر-2 در پانکراس جنین ها و موشهای یک روزه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: پژوهش حاضر نشان داد که دوزهای مختلف داروی متفورمین در مقایسه با گروه کنترل سبب ایجاد تغییر معنی داری در میزان بیان ژنهای pdx-1، انسولین و گلوکز ترانسپورتر-2 نمی گردد (05/0<p). نتیجه گیری: اثر متفورمین بر تنظیم عملکرد سلولهای بتا احتمالا از طریق اثر بر بیان ژنهای pdx-1، انسولین و گلوکز ترانسپورتر-2 نمی باشد. واژگان کلیدی: دیابت، متفورمین، پانکراس، pdx-1، انسولین، گلوکز ترانسپورتر-2