در تحقیق حاضر به بررسی ترمودینامیکی فازهای پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال مشترک و مقایسه آن با نتایج نظری، پرداخته شده است. در این راستا سه دسته آزمایش انجام شد؛ آزمایش اول، سنتز پلی یورتان، که می توان از آن به عنوان یکی از نوآوری های این تحقیق نام برد. این سنتز به کمک مجموعه ای از راکتور، همزن، پایه ها و گیره های ساخته شده توسط تیم تحقیقاتی دکتر سمسارزاده، با موفقیت به انجام رسید. به کمک آزمون ftir ساختار پلی یورتان سنتزشده مورد شناسایی قرار گرفت. گروه دوم آزمایشات، مطالعه بر روی غشاهای ساخته شده از ترکیب درصدهای متفاوت پلی یورتان و پلی وینیل استات است. در این راستا آزمون های tga/dtg ، dsc و sem انجام شدند. گروه سوم آزمایشات، مطالعه فازی سیستم محلولی سه جزئی پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال مشترک است. در این راستا نیز آزمون های طیف سنجی ماوراء بنفش و بررسی تجربی رفتار فازی محلول ها به دو روش تبخیر حلال و تیتراسیون انجام شدند. کدری و شفافیت محلول به کمک آزمون ماوراء بنفش به طور نسبی مورد بررسی قرار گرفت. دو روش اخیر منجر به منحنی های فازی سه جزئی شدند که به کمک آنها می توان رفتار فازی سیستم را به صورت کیفی مورد بررسی قرار داد. به دلیل انحلال بهتر پلیمرها، تترا هیدروفوران (thf)، دی متیل فرم آمید (dmf) و کلروفرم به عنوان حلال مشترک در آزمون های اخیر استفاده شدند. بر اساس مدل فلوری-هاگینز محاسبات ترمودینامیکی سیستم پلی یورتان/ پلی وینیل استات/کلروفرم انجام شد. منحنی محاسبه شده از رابطه اخیر به صورت قابل قبولی نزدیک به منحنی تجربی قرار داشت.