دریا، چه در حالت آرام و چه در حالت طوفانیش کیفیات خاصی به محیط اطراف خود می دهد. هر یک از این کیفیات عامل شکل گیری و القای احساسات متفاوتی به حاضرین در منظر ساحلی خواهد بود. اما آنچه در مناطق ساحلی بیش از هر چیز اهمیت می یابد، حضور دریا و تمایل افراد برای ورود به آب است. به همین سبب وظیفه یک معمار منظر برای ایجاد فضایی دلپذیر در محیط ساحلی، با شناخت کیفیات دریا، نقش آن در منظر ساحلی آغاز می شود. اما چه اصولی به عنوان اصول طراحی پارک ساحلی با بهره گیری از حضور دریا قابل طرح است، سوال اصلی این پایان نامه می باشد. در همین راستا، اهداف پایان نامه حاضر، دستیابی به شیوه های مناسب تلفیق آب و خشکی در ساحل دریا و بررسی نقش آب دریا در بهبود کیفیت محیط ساحلی است. برای دستیابی به این مهم، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و این فرض که دریا، در تلفیق با پتانسیلهای متفاوت و خاص ساحل، پتانسیلهای جدیدی را در محیط القا می کند، استفاده شده است. در طی بررسی های صورت گرفته، این نتایج حاصل شد که برای ایجاد محیط ساحلی ای آرام و آشنا با تفکرات مراجعین، توجه به مواردی از جمله استفاده از تفکرات نمادین مردم درباره دریا و حضور آن در زندگیشان، طراحی محلهایی برای نفوذ دریا در ساحل (مانند برکه های مصنوعی در ساحل) و حتی بالعکس ساحل در دریا (مانند طراحی اسکله) و در نهایت توجه به اصول طراحی منظر، دارای اهمیت فراوانی خواهد بود.