ترجمه متون ادبی در دنیای امروز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فرهنگ های مختلف با استفاده از متون ادبی ملل و فرهنگ های دیگر سعی در غنی کردن فرهنگ و ادبیات کشور خود دارند. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. در ایران، ترجمه متون ادبی اروپائی که با دوران مشروطه ایرانی آغاز می شود موجب تغییرات اساسی در فرهنگ، شیوه زندگی و تفکر ایرانیان شده است. در این دوران نه تنها در امورات سیاسی و فکری کشور تغییراتی مشاهده می شود بلکه ادبیات به دست نویسندگانی آگاه به زمان خود دچار دگرگونی می گردد. شعر نو، داستان کوتاه، رمان و نمایشنامه ژانرها یا گونه های ادبی ای هستند که در این دوران در ایران شکل گرفته و زاده شده اند. از خلال ترجمه این آثار اروپائی، نویسندگان ایرانی پس از آشنایی با این گونه های ادبی شروع به نوشتن در این ژانرهای ادبی کردند. امروزه وجود این گونه های ادبی را مدیون آن دوران و نویسندگان و مترجمانی که در آن دوره مشغول کار ادبی بودند هستیم. نویسندگانی چون جمالزاده و هدایت که پیدایش گونه ی داستان کوتاه، برای اولین بار، حاصل نوشته ها و ترجمه های این دو است. در این پژوهش نیز هدف نشان دادن این انتقال صورت ادبی به زبان و ادبیات فارسی به دست نویسندگان آن دوران، خصوصاً جمالزاده و هدایت است.