شادمانی را می توان هدف مشترک تمامی انسان ها دانست. امروزه بخش های روانشناختی بسیاری از کتاب فروشی ها، مملو از کتاب هایی با عناوین اغراق آمیزی چون رازهای شاد زیستن، ده رمز خوشبختی و ... است. همچنین، سخنرانی ها، و سمینارهای فراوانی، در این زمینه برگزار می شوند که نشان می دهد توجه به شادمانی رو به فزونی است. در این میان تفاوت هایی که زنان از دید فیزیولوژیک ، روانشناختی و وضعیت زندگی اجتماعی با مردان دارند لزوم توجه به شادمانی زنان را باز می تاباند. زنان جهان سوم مانند ایران در بیشتر زمینه ها از مردان وضعیت نامطلوبتری دارند و به طور کلی میزان آشفتگی روانی در زنان بیشتر از مردان است. لیکن نتایج به دست آمده در پژوهش های مختلف در مورد شادمانی زنان نتایج ضد و نقیضی را گزارش داده است. پژوهش ها هر چه که باشد این امر مسلم است که منابع شادمانی برای دو جنس متفاوت است. هدف از تحقیق حاضر بررسی برخی از عوامل جامعه شناختی تاثیر گذار بر میزان شادمانی زنان است که در شهر تبریز مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از روش پیمایش نمونه 384 نفری از زنان بالای 15 سال شهر تبریز ارتباط شادمانی زنان با سلامت جسمانی، سلامت روانی، سرمایه اجتماعی، سرمایه اقتصادی و سرمایه فرهنگی، طبقه اجتماعی ذهنی و عوامل جمعیت شناختی سن، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، تعداد فرزندان، سن ازدواج و میزان رضایت از همسر مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های پژوهشی حاکی از آن است که میانگین شادمانی نمونه آماری مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بوده و شادمانی زنان تبریز با سلامت روانی، جسمانی، سرمایه اجتماعی، طبقه اجتماعی ذهنی، سن و وضعیت اشتغال، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان و میزان رضایت از همسر در ارتباط می باشد. همچنین با توجه به نتایج رگرسیون چند متغیره می توان گفت سن، سلامت روانی و سرمایه اجتماعی از مهمترین ملاک های پیش بینی کننده شادمانی زنان می باشند. بنابراین زنان با تقویت روحیه و روابط اجتماعی صمیمانه و نزدیک خود می توان شادمانی خود را افزایش دهند.