نام پژوهشگر: سید محسن غلامیان
سید محسن غلامیان هوشنگ قمرنیا
در این پایان نامه به بررسی اثر آب زیرزمینی شور و شیرین و مشارکت آن در تبخیر و تعرق گیاه پرداخته شد که در قالب چهار آزمایش مورد بررسی قرار گرفت، آب زیرزمینی برای کمک به تبخیر و تعرق توسط ماریوت سیفون در اختیار گیاه قرار می گرفت که به صورت روزانه برداشت می گشت. کل آزمایشات در 63 لایسیمتر که با خاک سیلتی کلی پر شده بود انجام گرفت. طرح اول در قالب بلوک های کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. این طرح شامل 5 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارهای این آزمایش برای شوری های مختلف آب زیرزمینی 1، 2، 5، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر با عمق 80 سانتی متر بود. نتایج نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین تیمارها وجود دارد. درصد استفاده از آب زیرزمینی برای هریک از تیمارها با شوری 1، 2، 5، 8 و 10 دسی زیمنس به ترتیب برابر 60،53 ، 38، 32 و 20 درصد نیاز کل آبی گیاه بود. طرح دوم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 6 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 10 دسی زیمنس بر متر با اعماق 60، 80 و 110 سانتی-متر و آبیاری سطحی صد در صد نیاز آبی دیم و گیاه با کیفیت 1 دسی زیمنس بر متر بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای دیم با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 6، 10 و 21 دردصد نیاز کلی گیاه بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای آبی با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 14، 20 و 27 درصد نیاز کلی گیاه بود. طرح سوم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 6 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 1 دسی زیمنس بر متر با اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر و آبیاری سطحی دیم و صد در صد نیاز آبی گیاه با کیفیت 1 دسی زیمنس بر متر بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای دیم با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی متر به ترتیب برابر 71، 69 و 45 درصد نیاز کلی گیاه بود. درصد مشارکت آب زیر زمینی برای تیمارهای آبی با آب زیرزمینی به اعماق 60، 80 و 110 سانتی-متر به ترتیب برابر 65، 60 و 36 درصد نیاز کلی گیاه بود. طرح چهارم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. این طرح شامل 4 نوع تیمار مختلف با 3 تکرار بود. تیمارها شامل آب زیرزمینی 1 و 10 دسی زیمنس با عمق 80 سانتی متری و آبیاری با 75 درصد نیاز آبی گیاه که دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بود. درصد مشارکت آب زیرزمینی برای تیمار هایی که کیفیت آب زیرزمینی آن 1 دسی زیمنس بر متر و آب سطحی دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بر متر بود به ترتیب برابر 60و 15 درصد نیاز ابی گیاه بود، همچنین درصد مشارکت آب زیرزمینی برای تیمار هایی که کیفیت آب زیرزمینی آن 10 دسی زیمنس بر متر و آب سطحی دارای شوری های 1 و 10 دسی زیمنس بر متر بود به ترتیب برابر 16و4 درصد نیاز آبی گیاه بود.