در بخش اول پایان نامه به سنتز کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سیلیکا سولفوریک اسید پلی آنیلین در شرایط بدون حلال با استفاده از fecl3 یا fecl3.6h2o به عنوان اکسیدان و سیلیکا- و نانو سیلیکا سولفوریک اسید به عنوان عامل دوپه کننده و سنتز کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سیلیکا پلی آنیلین با استفاده از fecl3 یا fecl3.6h2o که هر دو نقش اکسیدان و دوپه کردن را به عهده دارد می پردازیم. همچنین سنتز کامپوزیت و نانو کامپوزیت های سیلیکا ساپورت کامفور سولفونیک اسید پلی آنیلین و سیلیکا ساپورت پرکلریک اسید پلی آنیلین در شرایط بدون حلال با موفقیت انجام شد. در این کامپوزیت ها از سیلیکا- و نانو سیلیکا ساپورت کامفور سولفونیک اسید و سیلیکا- و نانو سیلیکا ساپورت پرکلریک اسید به عنوان عامل دوپه کننده پلی آنیلین های از قبل تهیه شده استفاده شدند. کامپوزیت های سنتز شده با استفاده از روش هایsem ,edx, ft-ir, uv-vis و tem مورد شناسایی و بررسی قرار گرفتند و ساختارهای آنها اثبات شدند. فرایند دوپه شدگی آنها با طیف سنجی ft-ir و uv-vis مورد تایید قرار گرفت. تصاویر sem وtem در مورد سیلیکا کامپوزیت ها ساختار بی شکل را نشان می دهد و در مورد بعضی نانو سیلیکا کامپوزیت ها نشان می دهد پلیمر بر روی نانو کامپوزیت در یک اشل غیر پیوسته قرار گرفته است. همچنین تصاویر میکروسکوپ الکترونی تغییر مورفولوژی از بی شکل و بهم چسبیده به کروی و منظم از غیر نانو به نانو را نشان می دهد. هدایت پلیمر های سنتز شده در محدوده نیمه رساناها قرار دارد. طیف های edx نیز عناصر پیشبینی شده در طرح های پیشنهادی را تایید می کند. از دیگر مزیت های این روش به بهبود خواص سیلیکاژل با استفاده از پلی آنیلین می باشد. در فرایند تشکیل این کامپوزیت ها اسید های لوئیس fecl3 و fecl3.6h2oهر دو نقش اکسیدان و عامل دوپه کننده پلی آنیلین را در شرایط بدون حلال به عهده دارد. همچنین در سنتز این کامپوزیت ها بعضی از اصول شیمی سبز نیز رعایت شده است که از آنها می توان به بی خطر بودن واکنش، جلوگیری از هدر رفتن مواد، صرفه اتمی بالا، استفاده نکردن از حلال، احتمال بسیار پایین خطر در حین سنتز کامپوزیت ها، و تولید نشدن یا تولید بسیار کم مشتقات اضافه می توان اشاره کرد. در بخش دوم پایان نامه تلاشی در سنتز مشتقات جدیدی از تری آزول با رعایت مفاهیم شیمی کلیک آورده شده است. سنتز تری آزول با استفاده از شیمی کلیک معمولا از واکنش بین یک استیلن و آزید در حضور حلال های مختلف و مس به عنوان کاتالیزور حاصل می شود. در این کار از 3-هگزین، 1-هگزین و بیس (تری متیل سیلیل) استیلن به عنوان استیلن اولیه و n- (پارا تولوئن سولفونیل) (4-متیل فتوکسی) کربیمیدوئیل آزید به عنوان آزید به همراه آب و ترشیوبوتانول به عنوان حلال و cuso4.6h2o به عنوان کاتالیزور استفاده شد.