چکیده یکی از علل ناباروری در مردان ضعف حرکتی اسپرم ( آستنواسپرمیا ) می باشد. سپتین ها از جمله پروتئین هایی هستند که به صورت رشته ای با یکدیگر و یا با پروتئین های اسکلت سلولی در ارتباط هستند و از این طریق بروی حرکت اسپرم تاثیر می گذارند. از جمله نقش های عملکردی سپتین ها می توان به شرکت در سیتوکینز، تشکیل حلقه های قابل انقباض، دخالت در مورفولوژی سلول و شرکت در حرکات غشاء اشاره کرد. در سال های اخیر سپتین ها به عنوان بیومارکرهای مولکولی جهت ارزیابی روند اسپرماتوژنز مورد توجه محققین قرار گرفتند لذا ما نیز به دنبال مطالعات گذشته در پی یافتن پاسخی برای این سئولات بودیم که آیا در اسپرم های دارای اختلالات حرکتی پروتئین های آنولوس حضور ندارند؟ و میزان بیان پروتئین های سپتین در بافت بیضه افراد نابارور با نقص اسپرماتوژنز کمتر از بیماران با اسپرماتوژنز طبیعی است؟ به منظور یافتن پاسخ مناسب برای این سئوالات ما تحقیقات خود را در دو بخش انجام دادیم: بخش اول : بررسی حضور پروتئین های سپتین 4 و7 به عنوان شاخصی برای حضور آنولوس در افراد آستنواسپرمیا بود. در این بخش مایع سمن 120 فرد (100 نفر آستنواسپرمیاو 20 نفر نرمال ) جمع آوری شد و آنالیز ایمونوسیتو شیمی بروی اسپرم این افراد با آنتی بادی سپتین های 4 و 7 انجام شد. در صد حضور سپتین های 4 و 7 در اسپرم این افراد با افزایش در صد حرکت رو به جلو اسپرم (a+b ) افزایش می یافت . اما بین گروه نرمال و آستنواسپرمی اختلاف معناداری بدست نیامد از این رو می توان به این شکل بیان کرد که حضور سپتین های 4 و 7 به عنوان شاخص حضور آنولوس نمی تواند یک مارکر تشخیصی مناسب برای افراد آستنواسپرمی باشد. از طرفی در این تحقیق ما فقط به یک مورد برخوردیم که فاقد آنولوس در بیش از 90% اسپرمهایش بود. لذا با توجه به فراوانی بسیار کمی که بدست آمد می توان گفت که حضور آنولوس با حرکت اسپرم در ارتباط است اما نمی تواند به عنوان مارکر تشخیصی برای افراد آستنواسپرمی در نظر گرفته شود. در بخش دوم : میزان بیان این پروتئین ها در بافت بیضه افراد نابارور در طی روند اسپرماتوژنز بررسی شد. در این بخش بیماران به سه گروه (( n=10 تقسیم شدند که بصورت زیر میباشد: گروه اول: (sertoli cell ) افرادی که فاقد سلول جنسی در بافت بیضه هستند. گروه دوم (arrest ) افرادی که اسپرماتوژنز در بافت آنها صورت گرفته اما در یکی از مراحل اسپرماتوسیت یا اسپرماتید متوقف شده است. گروه سوم: (normal ) این افراد دارای اسپرماتوزوآی بالغ هستند. میزان بیان پروتئین های سپتین (4، 7، 9، 12 و 14) در بافت این بیماران به کمک آنالیز های rt-pcr و q-pcr اندازه گیری شد و نتایج حاکی از افزایش بیان این پروتئین ها در طی روند اسپرماتوژنز داشت البته بجز سپتین 9 که از نظر تغییرات بیان با سایر سپتین ها متفاوت بود به عبارتی همزمان با بلوغ اسپرم میزان بیان این پروتئین ها افزایش می یابد.