عوامل و عناصر بسیاری در شکل گیری اثر تجسمی نقش دارند که برخی از آنها در طی مطالعات هنرمندان و پژوهشگران مورد بررسی قرار گرفته است؛ با این حال هنوز دانش نظری دربار? پدیده های دیداری از توسع? کافی برخوردار نیست و همچنان لازم است اطلاعات پراکنده دربار? عوامل و عناصر دیداری فرآوری شده و به دانش نظری در حوزه مطالعات تصویر تبدیل شود. بخش کمتر شناخته شد? عوامل و عناصر تأثیرگذار بر پیام تصویر، تمهیدات تجسمی و مفاهیمی همچون: سبک، گونه های بازنمایی، آرایه های بصری و موقعیت فرضی بیننده در تصویر هستند که معنای ضمنی و درونمای? پیام را دگرگون می کنند اما هنوز اتفاق نظر بر سر قابلیت های تاثیرگذاری آنها بر محتوای تصویر وجود ندارد. نگارنده در این رساله به شیو? کتابخانه ای به تشریح عوامل فوق می پردازد که در ساخت و جهت دهی به پیام ضمنی تصویرسازی دخالت می کنند، و با مطالعه موردی و مطالع? پیمایشی چند اثر که از آثار برگزیده ارتباط بصری تا آثار مصرفی را شامل می شود، به شیو? استقرایی، کیفیت های بصری مداخله کننده در ساخت پیام تصویر را مورد بررسی قرار می دهد. در مرحل? بعد، با طبقه بندی این عوامل، سعی دارد چارچوبی نظری تدوین کند تا به مثاب? معیار، راهنما و ابزار سنجش، پیام تصویری را دقیق تر تحلیل کند.

امروزه با صورت های مختلفی از تصویرسازی روبرو هستیم که در ساخت آنها از هیچ گونه ترفند و رسانه ای دریغ نشده است. در این میان تصویرسازان آزادانه با بیان های متنوعی آثارشان را خلق می کنند. با توجه به استفاده روزافزون از عکس و تکنیک های عکاسی به عنوان راهی برای بیان نیات و ذهنیات هنرمند تصویرساز، مسئله تحقیق حاضر در جهت پیدا کردن قابلیت های عکاسی در آفرینش آثار تصویرسازی و چگونگی کاربرد آن در خلق آن آثار، شکل گرفته است. این پژوهش با هدف شناخت قابلیت های عکاسی و عکس در خلق آثار تصویرسازی و پیدا کردن شیوه های مختلف ترکیب این دو مقوله انجام پذیرفته است. روش تحقیق در زمین? موضوع مذکور به روش توصیفی – تحلیلی و شیو? گردآوری اطلاعات نیز، کتابخانه ای بوده است. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از این است که شیوه های مختلف بکارگیری عکاسی در تصویرسازی قابلیت دسته بندی را دارند. و همچنین بواسط? همه گیر شدن دوربین عکاسی، ویژگی واقعیت نگاری در عکس که برای قشر وسیعی از مخاطبین پذیرفته شده است، از جمله عواملی است که تصویرساز به مدد آن اثر خود را خلق می نماید.

این پژوهش به بررسی جنبه های بصری و زیبایی شناسی آب در معماری اسلامی تا ابتدای قرن 10هـ ق پرداخته و روش آن بر مطالعات کتابخانه ای استوار بوده است? در معماری اسلامی آب در قالب عناصری چون حوض، کانال آب و فواره در طراحی کلی بنا ظاهر شده و از سبک های مشخصی همچون بناهای جزیره ای میان آبگیر؛ حوض های برابر عمارت؛ حوض های زیر گنبد؛ حوض های مرکزی؛ فواره های عمودی، مایل، درختی و مجسمه ای؛ نهرهای راست گوش و متقاطع در فضاهای داخلی و خارجی؛ بناهای مشرف بر رودخانه و طرح سلسبیل پیروی می کند. این طرح ها ابتدا در سطح وسیعی در سامرای عباسی به نمایش گذاشته شد و پس از آن در بسیاری از سرزمین های اسلامی از شرق تا غرب تکرار شد و به تکامل رسید. طرح های آب به بهترین نحو با ایده تقارن و تناسبات هندسی در معماری اسلامی هماهنگ شد و اشکال بسیار زیبایی را خلق کرد. این اشکال که ضمن تامین نیازهای رفاهی و شرعی، اغلب آگاهانه جنبه ای نمادین و تزئینی داشته، به طور برابر از اسلام و تمدن های پیش از آن تاثیر پذیرفته بود.

این تحقیق به منظور بررسی امکان بهبود کیفیت خمیرمکانیکی افراپلت با تغییر غلظت خمیر در پالایش انجام گرفته است.