جهت بررسی تاثیر مخلوط اسیدهای آلی (اسید لاکتیک، تارتاریک، مالیک، استیک و فرمیک) و دو منبع مکمل متیونین (dl- متیونین و آلیمت) بر اکوسیستم دستگاه گوارش و عملکرد ، آزمایشی با استفاده از 600 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 بصورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی (مشتمل بر 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار) انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه سطح اسیدهای آلی ( صفر،5/0 و 1 درصد) و دو منبع متیونین بود.تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه مکمل شده با dl- متیونین 2- جیره پایه مکمل شده با آلیمت 3- جیره پایه و 5/0 درصد آلی و dl- متیونین 4- جیره پایه و 5/0 درصد آلی و آلیمت 5- جیره پایه و 1 درصد آلی و dl- متیونین 6- جیره پایه و 1 درصد آلی و آلیمت بود. طول دوره آزمایش 42 روز بود که به دو بخش آغازین (1-21 روزگی) و رشد (22-42 روزگی) تقسیم شد. استفاده از سطوح 5/0 و 1 درصد اسید آلی ، سبب بهبود معنی دار میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در 21 و 42 روزگی گردید (05/0>p). در مقابل تفاوتی از این نظر در بین دو منبع مکمل متیونین دیده نشد(05/0?p). تیمار 6 ( 1% اسید آلی با آلیمت) و 5 (1% اسید آلی با dl-متیونین) سبب افزایش معنی دار میانگین وزن و ضریب تبدیل غذایی نسبت به تیمارهای 2 (بدون اسید آلی با آلیمت) و تیمار 1 (بدون اسید آلی با dl-متیونین) شدند(05/0>p). استفاده از اسیدهای آلی بخصوص سطح 1 درصد سبب کاهش جمعیت انتروباکتریاسه و افزایش شمار باکتری های اسید لاکتیکی در ایلئوم جوجه های 21 و 42 روزه شد (05/0>p). تیمار 6 (1% اسید آلی با آلیمت) دارای کمترین و بیشترین جمعیت انتروباکتریاسه و اسید لاکتیکی نسبت به تیمار 1 (بدون اسید آلی با dl-متیونین) در ایلئوم جوجه های 21 و 42 روزه شد(05/0>p). سطوح مختلف اسیدهای آلی و دو منبع مکمل متیونین سبب تغییر طول و اوزان نسبی بخش های روده و ارگان های مربوطه در سنین مختلف شدند. سطوح 5/0 و 1 درصد اسیدآلی سبب افزایش طول ویلی و عمق کریپت و مساحت ویلی در21 روزگی شد(05/0>p). همچنین در 42 روزگی عمق کریپت در تیمارهای دارای اسید آلی افزایش یافت (05/0>p). در مقایسه بین فاکتورهای بیوشیمیایی مورد استفاده در آزمایش، محتوی dna در 21 روزگی توسط سطح 1 درصد اسبد آلی افزایش معنی داری یافت (05/0>p). تیمار 6 (1% اسید آلی با آلیمت) از نظر محتوی dna بطور معنی داری بالاتر از تیمار 2 (بدون اسید آلی با آلیمت) بود. همچنین میزان سنتز پروتئین در بافت ژژونوم در جوجه های 42 روزه توسط سطوح 5/0 و 1 درصد اسید آلی افزایش یافت (05/0>p). در این دوره تیمارهای 6 (1% اسید آلی با آلیمت) و 2 (بدون اسید آلی با آلیمت) به ترتیب دارای بالاترین و پایین ترین محتوی پروتئین بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که اسیدهای آلی دارای توانایی کافی برای تغییر طول روده باریک و قسمت های آن ، اوزان نسبی روده باریک و اندام های گوارشی، مورفولوژی روده باریک می باشد و با توجه به اهمیت محرک های رشد در تولید طیور، می تواند به عنوان یک جانشین کارامد به جای آنتی بیوتیک ها استفاده شود. از طرفی بین دو منبع مکمل متیونین، تفاوتی در عملکرد دیده نشد. همچنین اسیدهای آلی با تغییر فلور میکروبی سبب بهبود راندمان آلیمت نسبت به dl- متیونین می شوند.