چکیده : عنوان : بررسی رابطه بین باورهای هوشی و خود کارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی شهرستان الشتر هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین باورهای هوشی و خود کارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی شهرستان الشتر بود.بدین منظور تعداد244دانش آموز دختر وپسر در سه رشته انسانی ،تجربی، و ریاضی از مراکز پیش دانشگاهی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای هوشی ذبیحی حصاری وپرسشنامه خودکارآمدی بندورا وهمچنین برای اندازه گیری پیشرفت تحصیلی از معدل دانش آموزان استفاده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در سطح آمار توصیفی از میانگین ،انحراف معیار ،جداول،نمودارها و .....و در سطح آمار استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون ،رگرسیون چند متغیری ،تحلیل واریانس دو راهه،تحلیل واریانس آمیخته،بن فرونی وتوکی استفاده شد.نتایج ازمون فزضیه ها در زیر آمده است: فرضیه اول:نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مولفه های باورهای هوشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ی معنا داری وجود دارد. فرضیه دوم: نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین باورهای هوشی ذاتی،افزایشی و تربیتی با خود کارآمدی دانش آموزان رابطه ی معنا داری وجود دارد اما بین باور هوشی بافتی با خودکارآمدی رابطه ی معنا داری مشاهده نشد . فرضیه سوم : نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ی معنا دار وجود دارد به این معنی که هر چه خودکارآمدی دانش آموزان بیشتر باشد پیشرفت تحصیلی آنها نیز بیشتر خواهد شد. فرضیه چهارم :نتایج آزمون تحلیل واریانس آمیخته نشان داد بین مولفه های باورهای هوشی تفاوت معنا داری وجود دارد اما بین دو جنس ( دختر و پسر ) از نظر موءلفه های باورهای هوشی تفاوت معنا داری وجود ندارد. فرضیه پنجم : نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد بین بین خودکارآمدی دانش آموزان رشته های علوم انسانی،تجربی و ریاضی تفاوت معنا داری وجود ندارد . اما تعامل دو متغیر (جنسیت و رشته ی تحصیلی ) توانسته است تفاوتهای معنا داری درخودکارآمدی دانش آموزان ایجاد کند.