در این کار پژوهشی ابتدا کاغذ سولفونه شده تهیه گردید و سپس پلی پیرول به روش پلیمریزاسیون در فاز بخار بر روی این کاغذ به عنوان تمپلیت سخت تحت شرایط دمایی مختلف، زمانهای پلیمریزاسیون و همچنین غلظت های مختلف اکسید کننده تهیه گردید. علاوه بر این، پلی پیرول بر روی کاغذ بدون سولفونه شده نیز تحت پارامترهای مختلف ذکر شده تهیه شد. نتایج بدست آمده نشان داد که هدایت پلی پیرول تهیه شده بر روی کاغذ سولفونه شده بیشتر از پلیمر تهیه شده بر روی کاغذ بدون سولفونه می باشد. همچنین نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که غلظت اکسید کننده تثبیت شده بر روی نمونه ها، دما و زمان پلیمریزاسیون عوامل مهم و تاثیرگذار بر روی هدایت الکتریکی نمونه های تهیه شده هستند. در بخش دیگری از این کار، سلولز میکروکریستالین توسط یک روش اصلاح شده سولفونه شده وسپس از آن به عنوان دوپانت و تمپلیت نرم در پلیمریزاسیون پیرول به روش شیمیایی مورد استفاده قرار گرفت. تاثیر پارامترهای مختلف از جمله دما، زمان و غلظت اکسید کننده و همزدن بر روی هدایت الکتریکی پلیمر حاصله مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر مقادیر مختلف از سلولز سولفونیک اسید به عنوان دوپانت بر روی هدایت، مورفولوژی و همچنین کریستالینیتی پلی پیرول مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های تهیه شده با استفاده از تکنیکهای ft-ir، xrd ، 13c nmr، sem، tem و tga مورد استفاده قرار گرفت.