اگر تنها یک صنعت جهت حفظ تعادل در بازار جهانی ضروری باشد، می توان ادعا نمود که آن صنعت بیمه است. صنعت بیمه بدون کمک صنعت بیمه اتکایی قادر به انجام وظیفه خویش نخواهد بود. اکثر تحقیقات انجام گرفته در زمینه بیمه اتکایی تنها با در نظر گرفتن منافع شرکت بیمه شده بوده است و منافع شرکت بیمه گر اتکایی کمتر مورد توجه بوده است. در این رساله با در نظر گرفتن منافع همزمان هر دو شرکت بیمه گذار اصلی و بیمه گر اتکایی احتمال بقاء مشترک بهینه را درقراردادهای اتکایی مازاد خسارت برای این شرکت ها محاسبه می نماییم. با دستیابی به تابع احتمال بقاء مشترک قادر به پاسخگویی به پرسش های ذیل خواهیم بود: 1. مفهوم تابع احتمال بقاء مشترک شرکت های بیمه گذار اصلی و بیمه گر اتکایی چیست؟ 2. چگونه می توان با کمک تابع احتمال بقاء مشترک به مدل بهینه برای یک قرارداد اتکایی مازاد خسارت دست یافت؟ 3. آیا این روش، یک روش کاربردی برای شرکت های بیمه ایرانی می باشد؟ 4. محدودیت های این روش برای شرکت های بیمه ایرانی چیست؟