در این نوشتار به بررسی روش شناسی شرح فی ظلال نهج البلاغه پرداخته شده که در آغاز نگاهی به زندگی نامه ی فردی، علمی - پژوهشی و اجتماعی مولف می شود و سپس روش شناسی این شرح در دو بخش ساختاری (صوری) و محتوایی مورد بررسی قرار می گیرد؛ که عناصری چون بیان معانی لغات، تبیین اعراب کلمات مختلف، آوردن مقدمه ای توضیحی در ابتدای هر بخش و ارائه ی خلاصه ای از مطلب در انتهای آن، بیان مورد صدور حدیث و مواردی نظایر این ها از مختصات ساختاری فی ظلال نهج البلاغه محسوب شده و مواردی همچون استناد به منابع و مآخذ مختلف مانند قرآن، تفاسیر، جوامع روایی و استناد به نتایج علوم مختلف همچون اخترشناسی و زیست شناسی، فلسفه و کلام، منطق، بیان، اخلاق، تعلیم و تربیت و تاریخ در حوزه ی روش محتوایی ارائه شده است. در ضمن یکی از ویژگی های روش شناختی مغنیه در شرحش، تطبیق سخنان امام بر مصادیق امروزی آن است که خصوصا در حوزه ی مباحث سیاسی - اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد؛ و همچنین از امتیازات و نوآوری های فی ظلال نهج البلاغه، تطبیق معارف نهج البلاغه بر مسائل سیاسی اجتماعی روز، بررسی تطبیقی مباحث فقهی و کلامی، تحکیم مبانی وحدت و ترویج اتحاد در مقابل استعمار گران، بهره گیری از منابع جدید و به روز و همچنین ارائه ی بخشی به نام للمنبر برای استفاده ی اهل منبر از مهمترین موارد نوآوری های این شرح دانسته شده است.