مقدمه: کمر درد یکی از بیماریهای شایع و پر هزینه می باشد. تمرین درمانی یکی از روشهای درمانی است که به طور وسیع برای درمان بیماران مبتلا به کمر درد استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات ثباتی در درمان کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود. روش بررسی: در این مطالعه بالینی تصادفی 41 بیمار مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شرکت کردند. بیماران بعد از امضاء فرم رضایتنامه، به طور تصادفی به دو گروه مورد( 20 نفر) و شاهد( 21 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد تمرینات ثباتی به همراه الکتروتراپی و گروه شاهد تمرینات رایج به همراه الکتروتراپی را به مدت شش هفته دریافت کردند. متغیرهای درد، ناتوانی، دامنه حرکتی ناحیه کمر(خم شدن به جلو و عقب) و ابعاد عضلات ترانسورس ابدومینوس و مولتی فیدوس به ترتیب توسط شاخص دیداری ارزیابی درد، معیار ارزیابی ناتوانی عملکردی، تست دو بار اصلاح شده شوبر و اولتراسونوگرافی قبل و بلافاصله بعد از درمان اندازه گیری شد. یافته ها: تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از تی وابسته برای درد، ناتوانی، دامنه حرکتی ناحیه کمر(خم شدن به جلو و .(p < 0/ عقب) و ابعاد عضلات ترانسورس ابدومینوس و مولتی فیدوس بهبودی قابل توجهی را در هر گروه نشان دادند( 001 اگر چه تحلیل داده ها با استفاده از تی مستقل بین دو گروه بهبودی در گروه مورد را نسبت به گروه شاهد نشان می دهد، اما .(p>0/ این بهبودی به لحاظ آماری معنادار نمی باشد( 05 نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که هر دو روش درمانی برای بیماران مبتلا به کمر درد مزمن موثر است و تفاوت معناداری بین آنها وجود ندارد. مطالعات بیشتر با حجم نمونه بزرگتر توصیه می شود.