در این تحقیق از یک روش هیبریدی تحت عنوانmicellar-enhanced ultrafiltration به منظور حذف zn2+ و pb2+ از پساب سنتزی به وسیله مدول غشائی حلزونی استفاده شده است. تاثیر پارامترهای عملیاتی مختلف بر کارائی جداسازی غشائی بررسی گردید. مشخص گردید، که فشار در عرض غشا بیشترین تاثیر را بر شار تراوه دارد و بر روی درصد دفع بی تاثیر است. علاوه بر این غلظت سدیم دودسیل سولفات (sds)، مخلوط sds-brj35 و ph محلول بیشترین تاثیر را بر درصد دفع دارند و به دلیل تشکیل لایه پلاریزاسیون غلظتی اثر منفی بر شار تراوه دارند. همچنین نتایج نشان داد، که شار تراوه و بازدهی جداسازی شدیداً به نسبت مولی لیگاند به یون فلزی وابسته است. سپس، به منظور تعیین فاکتورهای موثر بر روش meuf و اندازه گیری اثرات متقابل از روش کسر فاکتوریل استفاده گردید. نتایج نشان داد که سه فاکتور غلظت ماده فعال سطحی، ph محلول و نسبت مولی غلظت سورفکتانت به یون فلزی (s/m) بیشترین تاثیر را بر روی دو پاسخ شار تراوه و درصد دفع دارند. پس از این مرحله از روش سطح پاسخ به منظور تعیین شرایط بهینه برای رسیدن به حداکثر میزان شار و درصد دفع استفاده گردید. نتایج بیانگر این مطلب بود که در غلظت mm 2 از ماده فعال سطحی آنیونی، 57/6= ph و 82/9s/m= می توان به بالاترین میزان شار و درصد دفع دست یافت. بطور کلی، روش meuf با استفاده از غشای حلزونی درصد دفع مناسبی را برای هر دو فلز zn2+ و pb2+ در شرایط مختلف نشان داد. حداکثر درصد دفع برای zn2+ بالای 98% و برای pb2+بالای 99% بدست آمد.