ژئوسنتتیک ها منسوجات ساخته شده از الیاف تولید شده از مشتقات نفتی هستند که در مقابل مواد موجود درون خاک مقاومند. این مواد انواع و کاربردهای گوناگونی دارند و می توانند به عنوان جداکننده، فیلتر، زهکش و مسلح کننده استفاده شوند. در نظرگیری شرایط مختلف مقاومتی و زهکشی بستر و تعیین نوع کارایی مورد نیاز ژئوسنتتیک ها در روسازی از اقدامات اولیه در زمینه ی طراحی روسازی های حاوی این مواد می باشد. در بسترهای سست ژئوسنتتیک ها بمنظور تثبیت مکانیکی استفاده می شوند. با افزایش مقاومت بستر، ژئوسنتتیک ها برای تقویت اساس بکار گرفته می شوند. تقویت روسازی می تواند با تقویت لایه ی اساس و یا تقویت لایه ی روکش صورت پذیرد. دراین تحقیق بعد از ارائه ی روش ها و دیدگاه های مختلف در مورد تقویت روسازی های حاوی مواد ژئوسنتتیک، فرایندی برای طراحی روسازی های رویه دار تقویت شده با این مواد ارائه شده است. با استفاده از این نمودار و شرایط پروژه می توان هدف استفاده از مواد ژئوسنتتیک، نوع ماده ی ژئوسنتتیک مورد نیاز و روش طراحی مناسب و متناسب با شرایط پروژه را تعیین و طراحی نمود. از نتایج بدست آمده مشخص شد که یکی از پارامترهای تاثیرگذار در افزایش کارآمدی مواد ژئوسنتتیک استفاده شده در روکش ها، چسبندگی (مقاومت و سختی برشی) میان مواد ژئوسنتتیک و لایه ی روکش و لایه ی رویه ی قدیم است، به گونه ای که هرچه چسبندگی بیشتر باشد، عمر روکش طرح شده بیشتر خواهد شد. لذا بمنظور بررسی این پارامتر دستگاهی طراحی و ساخته شد و چسبندگی نمونه های مارشال حاوی مواد ژئوسنتتیک مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان دادند که مقاومت و سختی برشی نمونه های حاوی مواد ژئوتکستایل در مقایسه با ژئوکامپوزیت ها در حضور قیر خالص 70/60 حدود 46 و 8/42 درصد و در حضور قیر خالص 100/85 حدود 34 و 7/43 درصد افزایش یافت. کلمات کلیدی:ژئوسنتتیک، تقویت لایه ی اساس و لایه ی روکش، روش طراحی، دستگاه برشی