نمایشنامه به معنای متنی است که برای اجرا نوشته می شود و تحلیل ساختاری به معنی بررسی شیوه ی اتصال اجزا و عناصر یک نظام است.به طور کلی می توان ثمینی را در زمره ی نمایشنامه نویسانی محسوب کردکه دغدغه ی شرق و درام شرقی دارند.وی با به کارگرفتن توانمندی های نمایش سنتی شرقی ، حضور پررنگ روایت ، درهم شکسته شدن مرزهای زمانی، هم جواری غیب و شهادت، با زآفرینی خلاقانه ی شماری از افسانه ها، قصه ها و حکایته های قدیمی و مهم تر از آن، با شناخت درستی که از مخاطب شرقی خود دارد توانسته ارتباط خوبی با مخاطبان برقار کند و به عنوان یکی از برترین نمایشنامه نویسان معاصر دهه ی هفتاد به بعد مطرح شود.با توجه به نوآوری های نغمه ثمینی در زمینه ی ساختار و نیز ادغام ساختار های مختلف در یکدیگر و وچود ویژیگی های ساختار نمایش سنتی ایرانی در ژرف ساخت برخی نمایشنامه های وی،نگارنده نلاش کرده است نمودارهایی برای دیگر انواع ساختار از جمله ساختار دایره ای،متقارن و موازی ترسیم کند و پیشنهاد دهد.