در این تحقیق استخراج بر پایه استفاده از فیبرهای متخلخل توخالی تحت استخراج با گرادیان ph و نیز تحت اعمال اختلاف پتانسیل الکتریکی اطراف فیبر توخالی برای داروی مبندازول بررسی شد. غلظت داروی استخراج شده، توسط hplc-uv فاز معکوس اندازه گیری شد. در استخراج تحت گرادیان ph، مبندازول از محلول قلیایی (mmol l-1 naoh 01/0) به داخل 1-آندکانول پر شده در منافذ جداره ی فیبر پلی پروپیلنی وارد و از آنجا به داخل 25 میکرولیتر محلولhcl mmol l-1 100 منتقل شده است. در استخراج تحت شرایط مهاجرت الکتروسینتیکی، مبندازول حین هم زدن و اعمال ولتاژ از محلول اسیدی (hcl mmol l-1 100) وارد 2-نیتروفنیل اکتیل اتر (npoe) تثبیت شده در حفرات فیبر شده و سپس به درون 25 میکرولیتر محلولhcl mmol l-1 100 به عنوان فاز گیرنده منتقل شده است. تاثیر چند عامل مختلف مانند حلال آلی، ph فاز دهنده و گیرنده، زمان استخراج و سرعت هم زدن بررسی و بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، فاکتورهای پیش تغلیظ برای دارو به ترتیب در استخراج ساده 211 و در استخراج الکتروغشایی (eme) 190 به دست آمد. همچنین منحنی درجه بندی در محدوده ی 5/0-1000 میکروگرم بر لیتر برای هر دو روش خطی بود. آزمایشات نشان دادند که eme در مقایسه با استخراج نفوذی ساده سرعت بیشتری دارد. روش های ذکر شده با موفقیت برای استخراج مبندازول از پلاسمای خون و ادرار به کار گرفته شد و نتایج قابل قبولی به دست آمد.

تاکنون تعدادی از رنگ های آلی مانند فنازین ها برای اصلاح سطح الکترودها استفاده شده اند. همه این رنگ ها قابلیت واسطه گری خوبی برای احیاء هیدروژن پروکسید از خود نشان می دهند. در این پروژه یک حسگر الکتروشیمیایی حساس به هیدروژن پروکسید با استفاده از الکترود خمیر کربن اصلاح شده با تاینین به روش جذب سطحی ارائه شده است، پس از جذب سطحی تاینین، سطح الکترود اصلاح شده با فیلم نازکی از نافیون پوشانده شد. با استفاده از تکنیک ولتامتری، الکترود اصلاح شده یک جفت پیک شبه برگشت پذیر مربوط به اکسیداسیون تاینین در محلول بافر استات 100 میلی مولار با ph=5 و پتانسیل فرمال 096/0- ولت را نشان می دهد. ضریب انتقال الکترون این الکترود 37/0 و ثابت سرعت انتقال الکترونs-1 32/5 محاسبه شد. بر روی سطح این الکترود پروکسید هیدروژن در محدوده غلظتی 0/19 تا 7/414 میلی مولار به صورت کاتالیتیکی احیا می شود که این نشان دهنده توانایی بالقوه این فیلم برای تهیه یک نوع حسگر جدید بر اساس الکتروشیمی مستقیم رنگ های ردوکس فنازین می باشد. ارتباط الکتریکی بین آنزیم های ردوکس و الکترودها با استفاده از حامل های زیستی و فعال بار و یا حامل های بار سنتزی با عنوان واسطه انتقال الکترون برقرار می شود. واسطه ها، عوامل مصنوعی انتقال دهنده الکترون هستند که الکترون ها را از مرکز ردوکس آنزیم به سطح الکترود منتقل می کنند. در کار دوم، یک روش ساده برای اصلاح الکترود کربن شیشه ای با نانولوله کربنی، تاینین (و یا سافرانین) و کاتالاز به روش جذب سطحی ارائه شده است. در این بررسی از تکنیک های الکتروشیمیایی استاندارد مانند ولتامتری چرخه ای و ولتامتری پالسی تفاضلی استفاده شده است. ولتاموگرام های چرخه ای الکترود اصلاح شده با تاینین در محدوده پتانسیلی 2/0 تا 6/0- یک پیک ردوکس پایدار که تحت کنترل سطح می باشد نشان می دهند. پتانسیل فرمال آن 273/0- ولت در بافر فسفات 50 میلی مولار با ph=7 می باشد که مربوط به تاینین است. ضریب انتقال بار 36/0 و ثابت سرعت هتروژن1-s 67/4s محاسبه شده است و در مورد سافرانین یک پیک ردوکس پایدار در محدوده 2/0- تا 1- ولت با پتانسیل فرمال 508/0 ولت می باشد ضریب انتقال الکترون و ثابت سرعت انتقال الکترون برای الکترود اصلاح شده با سافرانین محاسبه شده که به ترتیب 3/0 و 2/1 بر ثانیه می باشد. ضریب انتقال الکترون و ثابت سرعت انتقال الکترون برای هر دو الکترود اصلاح شده با تاینین و اصلاح شده با سافرانین نشان دهنده تسهیل شدن انتقال الکترون بین کاتالاز و تاینین (و سافرانین) جذب شده بر روی الکترود می باشد. برای الکترود اصلاح شده با تاینین یک افزایش خطی در مقدار جریان در محدوده غلظتی 7/1×10*6m تا 4/28×-510m هیدروژن پروکسید و برای الکترود اصلاح شده با سافرانین در محدوده غلظتی ×1066m 4/2×10?5m 2/37می شود.