از مجموع دیدگاه های مفسران قرآن و منابع دینی درباره ی آیات و روایاتی که درمورد خلقت جهان نازل شده ، این نکته بدست می آید که قبل از خلقت آسمان وزمین ، توده ای از گازهای گسترده و عظیم وجود داشته و زمین و آسمان به هم متصل و چسبیده بوده اند و در اثر انفجارهای پی درپی از هم شکافته شده و از بخار و دود آن ، کهکشان ها وکرات دیگر بوجود آمده اند . آنچه از مجموع احادیث بدست می آید این است که : بخار آسمانی مانند بخار آب های معمولی نیست ، بلکه گازی همچون بخار است که از انفجار ماده ی نخستین پدید گشته است. و با نظریه انفجار بزرگ همخوانی دارد . با توجه به نظریه انفجار بزرگ ، جهان در حدود 15میلیارد سال پیش از یک هسته متراکم سنگین و بزرگ متشکل بوده است . جهان مادّه با انفجار بزرگ پدید آمد و همه‏ی انرژی موجود کنونی در گوی کوچک بی‏نهایت سوزان و بی اندازه چگالی متمرکز بود . در نظریّه انفجار بزرگ، جهان انبساط می‏یابد ، فضا باز می‏شود و جهان در حال نوسان است، انبساطی که با انفجار بزرگ آغاز شده ، روزی رو به انقباض خواهد رفت . مفسران نیز در تفسیر بعضی آیات می گویند ، که جهان در هنگام ویرانی دوباره به همان اصل اولش یعنی همان گاز سوزان مبدل خواهد شد .