برش چینه شناسی فریزنوک در 40 کیلومتری شمال بیرجند واقع است. ضخامت این برش 800 متر می باشد و لیتولوژی آن شامل کنگلومرا، ماسه سنگ، شیل، مارن و آهک می باشد. در این مطالعه از سنگ های آهکی و بعضی نمونه های کنگلومرایی و ماسه سنگی مقطع نازک تهیه گردید که تعداد 17 جنس و 30 گونه فرامینیفر شناسایی گردید که عبارتند از: alveolina elliptica, glomalveolina primaeva, glomalveolina sp., alveolina solida, quinqueloculina sp., nummulites globulus, nummulites mamillatus, nummulites atacicus, nummulites striatus, nummulites deserti, nummulites sp., discocyclina dispansa, discocyclina sella, discocyclina sp., assilina laminosa, lokhartia diversa, ranikothalia sahnii, miscellanea minuta, miscellanea yvettae, miscellanea juliettae, operculina sp., rotalia sp., smoutina sp., subbotina (globigerina) triloculinoides, globigerina yeguaensis, globigerinelloides sp., globigerina sp., parasubbotina sp., globigerina daubjergensis, praemurica inconstans. 3 جنس و 3 گونه جلبک نیز شناسایی گردید که عبارتند از: metagoniolithon sp., jania sp., distichoplax biserialis. با توجه به فرامینیفرا های شناسایی شده تعداد 3 بایوزون معرفی می شود که عبارتند از: 1- globigerina daubjergensis (interval zone) 2- miscellanea yvettae (interval zone) 3- alveolina solida - nummulites atacicus (interval zone) براساس این بایوزون ها سن پالئوسن زیرین تا ائوسن میانی برای این مجموعه در نظر گرفته می شود. با توجه به مطالعات صحرایی و مطالعه مقاطع نازک، تعداد 13رخساره کربناته و آواری (g, s, t1, t2, o1, o2, o3, o4, s1, s2, l1, l2, l3) تشخیص داده شد. میکروفاسیس های o1, o2, o3 o4 مشخصه رمپ بیرونی، میکروفاسیس های s1 و s2 مشخصه رمپ میانی و l1, l2, l3 و t1, t2 مشخصه رمپ درونی و g, s رخساره های قاره ای هستند. میکروفاسیس های کربناته در یک رمپ کربناته با شیب آرام (هموکلینال) نهشته شده اند و شامل دریای باز، پشته، لاگون و پهنه جزر و مدی می باشد که در یک محیط کم عمق تا نیمه عمیق نهشته شده اند.

کشور ما جزو مناطق خشک و نیمه خشک جهان است و با کمبود منابع آب و وجود زمین های شور مواجه است. با توجه به افزایش جمعیت و محدودیت اراضی قابل کشت، استفاده از منابع آب و خاک شور کشور ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های بهره برداری از این منابع کشت گیاهان دارویی است. اسطوخدوس گیاه دارویی چند ساله و چوبی است که برای اسانس موجود در گل ها و برگ هایش کشت می شود. قسمت عمده اسانس اسطوخدوس در گل های آن تولید می شود و ترکیب اصلی اسانس آن لینالول، جزء ترپنوئیدها است. هدف از این مطالعه بررسی الگوی بیان ژن رزمارینیک اسید سینتاز و چهار ژن مربوط به ژن های تولید کننده اجزای اسانس با نام لینالول سینتاز، لیمونن سینتاز، بتافلاندرین سینتاز و ترپن سینتاز در پاسخ به تنش شوری بود. آزمون در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تنش به صورت هیدروپونیک و در چهار سطح 25، 50، 75 و 100 میلی مولار شوری اعمال شده و نمونه برداری از بافت گل، برگ و ریشه اسطوخدوس انجام گرفت. بیان تمامی ژن های مربوط به اسانس در بافت گل در پاسخ به تنش شوری کاهش یافت. برخلاف بافت گل، در بافت برگ بیان ژن های لیمونن سینتاز، بتافلاندرین سینتاز و ترپن سینتاز افزایش یافته و در بیان ژن لینالول سینتاز تغییری مشاهده نشد. در بافت ریشه ژن های لینالول سینتاز و لیمونن سینتاز بیان نشدند، بیان ژن بتافلاندرین سینتاز بدون تغییر مانده و بیان ژن ترپن سینتاز تحت تاثیر تنش شوری کاهش یافت. دو ژن بتافلاندرین سینتاز و ترپن سینتاز که از ژن های مسئول بیوسنتز اسانس هستند در ریشه های اسطوخدوس نیز بیان شدند. بیان ژن رزمارینیک اسید سینتاز در همه بافت ها در پاسخ به تنش شوری افزایش یافت. به طور کلی نتایج نشان داد که تنش شوری تاثیر مثبتی بر افزایش بیان ژن های مربوط به بیوسنتز اجزای اسانس اسطوخدوس دارد و احتمال می رود برخی اجزای اسانس و ترکیب فنلی رزمارینیک اسید در پاسخ به تنش شوری در گیاه اسطوخدوس نقش دارند. با توجه به نتایج و ویژگی های گیاه شناسی اسطوخدوس، می توان اسطوخدوس را در مناطق با خاک شور، بدون تاثیر منفی بر بیوسنتز اسانس، کشت کرد.