چکیده هدف: یکی از مدل های آزمایشگاهی صرع لوب گیجگاهی، کیندلینگ شیمیایی توسط پنتیلن تترازول (ptz) می باشد. مطالعات الکتروفیزیولوژیک قبلی آزمایشگاه ما نشان داد که در مدل تعدیل-یافته کیندلینگ شیمیایی چهار تزریق اولیه ptz باعث به راه افتادن یک سری وقایع داخل سلولی می شود که با گذشت یک دوره زمان ضروری، زمینه بروز صرع را فراهم می کند و تزریق سه دوز زیر آستانه ای در این هنگام باعث ایجاد صرع کیندلینگ کامل خواهد شد. در مطالعه حاضر، به منظور تکمیل بررسی قبلی، مقایسه برخی از شاخص های مولکولی روند اکتساب کیندلینگ شیمیایی، همچون تغییرات بیان ژن های زیرواحد 2? گیرنده gabaa، nr2a گیرنده nmda، گیرنده a1 ، ?- camk?? وgap-43 در ناحیه هیپوکمپ در دو مدل مرسوم و تعدیل یافته کیندلینگ شیمیایی انجام گرفت. مواد و روش ها: در این تحقیق از موش صحرایی نر نژاد wistar به وزن260 تا270 گرم استفاده گردید. برای انجام مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی دوز زیرآستانه ای ptz ( mg/kg5/37) هر 48 ساعت یک بار به صورت داخل صفاقی تزریق گردید تا حیوانات به طور کامل کیندل شدند. تزریقات مدل تعدیل یافته نیز، مطابق مدل مرسوم انجام شد با این تفاوت که تنها چهار تزریق ابتدایی و سه تزریق انتهایی ptz بدون انجام تزریقات میانی صورت گرفت. سپس تغییرات رفتاری حیوان مشاهده و با استفاده از تکنیک rt-pcr مطالعه مولکولی تغییرات بیان ژن های مذکور بررسی شد. نتایج: میانگین تعداد تزریقات لازم برای رسیدن به مرحله کیندلینگ کامل حیوانات 17 تزریق بود. مقایسه کمیت های رفتاری و تغییرات بیان ژن های مذکور در طی 17 تزریق در دو مدل نشان داد که میزان بیان این ژن ها در هر دو مدل از الگوی یکسانی پیروی می کند و بین این دو هیچ گونه تغییر معناداری وجود ندارد. آزمایش های ما همچنین نشان داد که چهار تزریق ابتدایی یا سه تزریق انتهایی به تنهایی نمی تواند تغییرات بیان ژنی همانند گروه مدل تعدیل یافته ایجاد نماید. نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که در مدل تعدیل یافته مورد استفاده در این تحقیق الگوی تغییرات مولکول های مورد بررسی، که جز مهمترین مولکول های دخیل در فرایند کیندلینگ شیمیایی هستند، همانند مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی است و بنابراین پیشنهاد می شود که می توان این مدل را به جای مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی مورد استفاده قرار داد.