افزایش بهره وری در بخش های اقتصادی، در برنامه های مختلف توسعه جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته است. اساسا می توان گفت بقای حیات اقتصادی هر کشور وابسته به رشد شاخص بهره وری می باشد. در این پژوهش با استفاده از داده های بخش کشاورزی کشور، بهره وری کل، متوسط بهره وری و رشد شاخص بهره وری طی سال های 1350 تا 1386 محاسبه می شود، سپس به وسیله این شاخص عمکرد برنامه های توسعه، با تاکید بر برنامه سوم توسعه مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای محاسبه بهره وری کل بخش کشاورزی در ایران، از میانگین ارزش افزوده به عامل تولید کار و سرمایه به وسیله شاخص کندریک، با استفاده از تابع تولید کاب-داگلاس طی دوره زمانی مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که رشد بهره وری کل عوامل تولید در بخش کشاورزی در دوره مورد بررسی از نوسانات زیادی برخوردار بوده است. این در حالی است که سطوح مختلف بهره وری کل عوامل تولید طی دوره مورد بررسی بجز چند سال روند صعودی داشته است، لذا می توان نتیجه گرفت بخش کشاورزی در اقتصاد ایران از توانایی بالقوه ای در افزایش بهره وری و نیل به اهداف برنامه های توسعه برخوردار است.