یک سلسله آزمایشات برای تأیید اعتبار و کارآیی تکنولوژی رادار در تشخیص نشتی در لوله های فلزی و پلاستیکی به کار گرفته شده اند. به طور اساسی در این پروژه، دو آزمایش مدلسازی ، برای شبیه سازی نشتی طراحی شده است. روش اول به صورت آزمایشگاهی می باشد که در آزمایشگاه تحقیقاتی ژئوفیزیک در دانشگاه رازی کرمانشاه انجام گرفته است. سوراخهایی به قطر 1 سانتی متر در فاصله 40 سانتی متری از دو انتهای لوله ها برای انتقال آب از لوله به خاک که حاوی ماسه، شن وآهک است، تعبیه شده اند. لوله های پلیکا و فلزی، به طور همزمان در عمق 29 سانتی متری از یک مخزی به ابعاد53/0 6/2 6/2 متری در زیر خاک دفن شده اند. آب با یک شلنگ به لوله ها تزریق شده وبرای داده برداری از آنتنهای ghz1- mhz800 استفاده شده است. همچنین ما این بررسی را بر روی زمین واقعی در دانشگاه رازی کرمانشاه، انجام داده ایم. در این قسمت از پایان نامه، یک گودال برای دفن لوله فلزی به عمق 5/2 متر و لوله پلی اتیلن به عمق 10/2 متر حفر شده و لوله ها با عمق گفته شده در آن کار گذاشته شده اندو لوله ها به یک شلنگ متصلند . در دو مرحله، با آب و بدون آب و با دو آنتن 100 و 200 مگاهرتزی برداشت انجام شده است. در بررسی آزمایشگاهی، عمق لوله ها تقریبا ً با11% خطا دیده می شوند و به طور متوسط می توان عمق را5/32 سانتی متر در نظر گرفت و نیز می توان تصویرواضحی از لوله ها ونشتی را مشاهده کرد. اما در برداشت صحرایی، خطای عمق لوله ها 17% برآورد شده است و در مورد فاصله لوله ها از ابتدای خطوط برداشت و فاصله از هم، به طور متوسط می توان 17% خطا را تخمین زد. تشخیص لوله ها و نشتی آب دشوار تر از حالت قبل است. این پایان نامه نشان می دهد که استفاده از روش ژئوفیزیکی رادار، در آشکارسازی نشتی، با توجه به ایده آل بودن محیط، بسیار مفید، سریع و ارزان است.

چکیده ندارد.