در این پژوهش، برهمکنش گاز آمونیاک با نانولوله های آلومینیوم نیتریدی با استفاده از محاسبات نظریه تابعیت چگالی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج محاسبات نشان می دهند که این نانولوله ها حسگر مناسبی برای این گاز نمی باشند. برای بالا بردن حساسیت این نانولوله ها نسبت به گاز آمونیاک از دوپه کردن استفاده کردیم. بدین ترتیب که اتم های o, si, s, c را به جای اتم نیتروژن دیواره ی نانولوله قرار دادیم. بهترین نتیجه زمانی حاصل شد که اتم اکسیژن وارد سیستم شد، که بدین ترتیب نانولوله در اثر کاهش شدید گاف انرژی رسانایی الکتریکی قابل توجهی نسبت به نانولوله ی خالص پیدا کرد و مهم تر آنکه پس از جذب آمونیاک بر روی آن، تغییر قابل ملاحظه ای در گاف انرژی نانولوله ایجاد شد که از این خاصیت، می توان برای شناسائی گاز آمونیاک با این نانولوله استفاده کرد. همچنین نشان دادیم که با کاهش قطر نانولوله انرژی جذب nh3 افزایش می یابد. تغییرات طول پیوندهایal-n در اطراف ناحیه جذب و انرژی زیاد جذب حکایت از یک جذب شیمیایی قوی دارد. همچنین آنالیز موروکاما و nbo نشان می-دهد که ماهیت این جذب بطور عمده الکتروستاتیکی می باشد. در نهایت، برهمکنش اسید آمینه گلیسین یونی و خنثی و سه مولکول آمین دیگر ( nh2ch3 ، nh2ch2och3، (nh2cooh با دیواره نانولوله ی آلومینیوم نیتریدی بررسی شد