تلویزیون رسانه قدرتمندی است که حضور خود را به عنوان یکی از عوامل کنترل افکار تثبیت کرده است، رسانه ای است که می تواند بر افکار و زندگی مردم تاثیر داشته باشد، بسیاری از اقشار جامعه با تلویزیون خو گرفته اند و این رسانه نقش عمده ای در زندگی آنها دارد. در ایران این جایگاه پررنگ تر است و بسیاری از خانواده ها تنها سرگرمی خود را تلویزیون می دانند، در این میان سریال های تلویزیونی جزو پربیننده ترین برنامه های تلویزیونی است که تاثیر عمیقی را بر مخاطب خود دارند. این پژوهش به دنبال اثبات این ادعاست و می خواهد تاثیر سریال های تلویزیونی بر زندگی روزمره مردم را کاوش کند. برای انجام این پژوهش در بخش نظری از روش اسنادی است. در بخش سنجش نگرش و اجرای تحقیق از دو روش کمی(پیمایش) و روش کیفی(مصاحبه نیمه ساخت یافته) استفاده شده است. حجم نمونه در این پژوهش در بخش پیمایش 200 نفر از دختران جوان مقطع دبیرستان و پیش دانشگاهی بوده که با نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شده اند. شاخص طبقه نیز به عنوان شاخصی مهم در نوع قرائت از متن رسانه ها و نیز سبک زندگی در انتخاب نمونه لحاظ شد و100 نفر از نمونه های این بخش از مناطق جنوب و 100 نفر دیگر از میان شمال شهر تهران انتخاب شدند. در بخش مصاحبه عمیق هم ضمن ملاحظه طبقه افراد نمونه ها به صورت غیرتصادفی و انتخابی از بین همین دانش آموزان انتخاب شدند. یافته ها و نتایج تحقیق حاکی از وجود رابطه بین سریال های تلویزیونی و زندگی روزمره است. بر اساس یافته ها، تلویزیون به گونه ای موثر در شکل دهی به نوع و کیفیت زندگی روزمره از طریق تاثیری که بر سوبژکتیویته افراد می گذارد، تاثیر دارد و بیش از هر رسانه دیگری علاوه بر اینکه بر گسترش حوزه های خصوصی افراد دامن می زند و آنها را به سمت فردگرایی هدایت می کند، بر کیفیت سبک زندگی و تجربیات زندگی روزمره نیز اثر می گذارد.