این تحقیق به منظور بررسی ومقایسه روش های متداول تعیین تغییر مکان هدف سازه های فولادی انجام شده است، که عبارتند از : 1. روش ضرایب تغییر مکان در دستورالعمل بهسازی 2. روش طیف ظرفیت در آیین نامه atc40 3. روش ضرایب تغییر مکان اصلاح شده در آیین نامه fema440 4. روش طیف ظرفیت اصلاح شده در آیین نامه fema440 .در این تحقیق از چهار سازه فولادی که در هر دو جهت (x,y) ، بترتیب از چهاردهانه 5و4 متری تشکیل شده اند ودر تعداد طبقات (10،7،5،3طبقه)طراحی شده اند، استفاده شده است.این سازه ها بر مبنای ویرایش سوم آیین نامه 2800 ومبحث 10 مقررات ملی برای خاک نوع 2بر اساس آیین نامه 2800 طراحی و ضوابط شکل پذیری مربوط به قاب های خمشی متوسط را ارضا نموده اند.به منظور انجام 576 تحلیل استاتیکی غیر خطی فزاینده از دو الگوی بارگذاری جانبی یکنواخت ومثلثی استفاده شده است.از روشهای فوق الذکر جهت برآورد تغییر مکان هدف در سطوح خطر (1،2،3) و در میرایی های (2%،5%،10%)استفاده شده است. مقایسه نتایج نشان می دهد که مقادیر حداکثر تا حداقل تغییر مکان هدف بترتیب متعلق است به روشهای زیر که عبارتند از: 1- روش ضرایب تغییر مکان (دستورالعمل بهسازی) 2- روش ضرایب تغییر مکان اصلاح شده (fema440) 3- روش طیف ظرفیت اصلاح شده (fema440) 4- روش طیف ظرفیت(atc40). در کل نتایج مربوط به روشهای ظرایب تغییر مکان اصلاح شده و طیف ظرفیت اصلاح شده (fema440) بین دوروش دیگر قرار دارند و نتایج معقول و قابل قبولی می باشند.در نتیجه برای تعیین صحیح تغیر مکان هدف، بهتر است از روش های اصلاح شده در آیین نامه (fema440) استفاده نمود.