چکیده این پژوهش با بررسی تاثیر نقش تصمیم گیری مدیران عملیاتی (سرپرستاران) بر فرسودگی شغلی پرستاران بخش اورژانس بیمارستانهای آموزشی شهر تهران انجام شده است. این مطالعه از نوع توصیفی ، همبستگی و دارای سه فرضیه بوده است. همچنین از میان 335 نفر جامعه آماری ، 140 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس به عنوان نمونه انتخاب شده بودند.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای دو قسمتی بوده ، قسمت اول مربوط به مشخصات فردی ،اجتماعی و شغلی پرستاران و قسمت دوم شامل 22 سوال در مورد فرسودگی شغلی آنان و 19 سوال در مورد نقش تصمیم گیری سرپرستاران می باشد که بر اساس اهداف دسته بندی شده است. روشهای تحلیلی و آماری بکار رفته شامل ؛ آمار توصیفی و استنباطی، آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون فریدمن می باشد و آزمون مدل? ?تحقیق نیز با استفاده از مدل معاد?ت ساختاری در نرم افزار استاتیستیکا نشان داده شد. یافته های تحقیق نشان داد که ارتباط معکوس میان نقش تصمیم گیری و فرسودگی شغلی وجود دارد به عبارتی تصمیمات نامطلوب سرپرستاران بر افزایش فرسودگی شغلی پرستاران تاثیر دارد. از میان نقشهای تصمیم گیری ، نقش مسئول رفع بحران بیشترین تاثیر و نقش مذاکره کننده کمترین اثر را بر کاهش فرسودگی شغلی دارا بود. همچنین بیشتر پرستاران ( 58%) عنوان نمودند که سرپرستاران در اداره امور ، تصمیمات ضعیف و نامطلوب اتخاذ می نمایند و از عملکرد آنان احساس نارضایتی می نمودند . از نظر نقش تصمیم گیری نیز بترتیب بکارگیری نقش خلاقیت ، تخصیص منابع ، مسئول رفع بحران و مذاکره کننده توسط سرپرستاران را دارای بیشترین اهمیت دانسته و از نظر فرسودگی شغلی به ترتیب عدم موفقیت فردی ، خستگی عاطفی و مسخ شخصیت را بیشتر در شغل خود تجربه می نمودند. واژگان کلیدی : نقش تصمیم گیری ، مدیران عملیاتی ، فرسودگی شغلی ، پرستار