چکیده یکی از موضوعات پربسامد در مجموعه دیوان شاعران معاصر البته با رنگ و بوی خاص و تازه؛ عشق و متعلَقات آن است که بررسی زوایا و ابعاد آن با عنایت به مباحث هستی شناسی، جهان شناسی، انسان شناسی و... در شعر معاصر نیازمند پژوهشی کلان و فراگیر است. در این میان فروغ فرخزاد و احمد شاملو در کنار اخوان، سهراب و نیما، چند شاعر برجسته و تاثیرگذار بر جریان شعر معاصر فارسی هستند که در حوزه ی یاد شده با رویکرد تازه در زمینه های ماهیت شناسی عشق، وجود شناسی عشق، غایت شناسی عشق و شأن اخلاقی عشق؛ هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت بیشترین اشعار را سروده اند که در این مقاله نویسنده، مجموعه اشعار این دو شاعر را در چهار بخش یاد شده و با روش مقایسه ای، طبقه بندی و بررسی و تحلیل کرده است. با نگاه فراگیر به موضوع عشق و رویکرد این دو شاعر، چنین بر می آید که در حوزه ی «علل پیدایش و ظهورعشق» فروغ در دوره ی اول، آفرینش شیطان و رانده شدن آن از بهشت برین و در دوره ی دوم، آشنایی با عرفان و مفاهیم وحیانی را مهم ترین عامل ظهور عشق در بحث وجودشناسی عشق معرفی می کند، در حالی که شاملو در دوره ی اول، ظلم و ستم از سوی رژیم حاکم و در دوره ی دوم، وجود «آیدا» را.