این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی به بررسی میزان استفاده و اعتبار منابع وبی در پایان نامه های کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد، در چهار حوزه علوم، علوم انسانی، کشاورزی و مهندسی پرداخته است.جامعه آماری پژوهش را پایان نامه های دانشجویان فارغ التحصیل در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد بین سالهای 1385-1381 تشکیل می دهد. تعداد 313 پایان نامه از مجموع 1738 مورد با استفاده از نمونه گیری طبقه ای یا سهمیه ای و تصادفی منظم انتخاب شد. یافته ها حاکی از آن است که بطور کلی میزان استفاده از منابع وبی در پایان نامه های چهار حوزه تحصیلی 33/1% می باشد. و میانگین نمره اعتبار سنجی در چهار حوزه تحصیلی (288/9) بوده است. بیشترین درصد منابع وبی مورد استناد حوزه های علوم انسانی و علوم پایه مربوط به مقالات بوده و در حوزه های تحصیلی کشاورزی و مهندسی بیشترین درصد منابع وبی مورد استناد مربوط به سایر منابع (وب سایتهای دانشگاهی، خبری، گزارش گردهمایی ها و...) می باشد. روند استناد دهی به منابع وبی در طول پنج سال مورد مطالعه، به استثنای حوزه علوم انسانی ، صعودی نبوده و یک روند تقریبا ثابتی را طی می کند و در همه حوزه های تحصیلی منابع وبی خارجی بیشترین درصد استناد دهی را به خود اختصاص می دهند. استناددهی به منابع وبی داخلی در مقام دوم قرار دارد. در همه حوزه های تحصیلی نسبت استناددهی به منابع چاپی در برابر استناددهی به منابع وبی 98 به 2 می باشد.