طی دو دهه اخیر در پی مفاهیمی چون جهانی شدن، معادلات حاکم بر زنجیره های تامین تغییرات بسیاری کرده است و مدیران با شرایط ناشناخته تر و ریسک های جدیدی روبرو می شوند که لازم است خود را برای مدیریت فعال و موثر آنها آماده سازند. گروه مهمی از ریسک های پیشروی زنجیره های تامین، گروه ریسک های اختلال در زنجیره تامین هستند که منجر به قطع جریان مواد در زنجیره و چه بسا منجر به عدم توانایی در ارائه محصول نهایی زنجیره می شوند. تمرکز اصلی این رساله بر مدیریت اختلالهای زنجیره تامین است که در این راستا با تکیه بر چارچوبهای پذیرفته شده در ادبیات، این رساله ساختاری سلسله مراتبی برای مدیریت این مشکل در سه سطح استراتژیک، تاکتیکی و عملیاتی ارائه داده است. هدف اصلی دو سطح اول ارائه چارچوبی برای شناسایی و پیشنهاد راهکار برای مدیریت اختلال است که در سطح عملیاتی وارد فاز اجرا و پیاده سازی می شود. این تحقیق براساس رویکرد abductive انجام شده است و در کلیه مراحل با استناد به ادبیات و استخراج و بهره گیری از صنعت مورد مطالعه غنی شده است. براساس مراحل طی شده در سطح استراتژیک، اختلال تحریم ریشه ای ترین اختلال در زنجیره مورد مطالعه شناخته شده است که اثرات همه جانبه آن از طریق شبکه پتری و شبکه های علی-معلولی در دو سطح اول مورد واکاوی قرار گرفته است تا به راهکار عملی قابل پیاده سازی مدلسازی شده در سطح سوم برسد. در این سطح یک مدل بهینه سازی ریاضی برای پیکربندی مجدد زنجیره تامین با هدف کاهش اثرات اختلال معرفی شده است. هدف اصلی این مدلسازی تعیین سیاست تامین مناسب به منظور کاهش اثرات مختل شدن فرایند تامین است که سه سیاست تک، دو و سه منبعی را مورد بررسی قرار می دهد. مدل ارائه شده برای تعیین سیاست تامین هفت قطعه مورد استفاده قرار گرفته است و نتایج حاصل از آن براساس فاکتورهای هزینه ای و احتمال رخداد اختلال تحلیل شده است. براساس مدل پیشنهاد شده برای بازپیکربندی زنجیره تامین متوسط هزینه مورد انتظار تامین قطعات بررسی شده، به طور متوسط 7.65% کاهش یافته است و مهمتر از آن زنجیره تامین به دلیل افزایش انعطاف پذیری در برابر اختلال تامین ناشی از تحریم آماده می شود و توانایی پاسخگویی به اختلال در آن افزایش می یابد. از آنجا که پیش فرض اصلی این مدلسازی تخمین احتمال رخداد تحریم است، در بخش انتهای رساله، روشی برای تخمین این مقدار نیز پیشنهاد شده است.