یک شبکه موردی سیار مجموعه ای از گره های بی سیم است که به صورت خودانگیخته و بدون استفاده از هرگونه زیر ساخت در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. همه گره ها دارای قابلیت مسیریابی و انتقال بسته ها به روش چند گذرگاهی می باشند. هر گره می تواند در هر زمان وارد شبکه شده یا از آن خارج شود. علاوه بر آن، گره ها می توانند سیار باشند. به طور کلی، یک شبکه موردی با تغییرات مداوم توپولوژی، جابجایی فراوان گره ها و نیاز به پروتکل های مسیریابی پویا و موثر مشخص می گردد. این پایان نامه با استفاده از ایده های موجود در روش بهینه سازی مبتنی بر کولونی مورچه ها به بررسی موضوع مسیریابی تطبیقی در شبکه های موردی سیار می پردازد. در این روش، عامل های خود مختار در یک محیط توزیع شده و تنها با استفاده از اطلاعات محلی و تعامل غیر مستقیم با یکدیگر به حل مسائل بهینه سازی می پردازند. در این پایان نامه، یک الگوریتم مسیریابی چند هدفه با استفاده از روش چند کولونی پیشنهاد شده است. ایده اصلی این الگوریتم، هماهنگ سازی فعالیت کولونی های مختلف است که هر کولونی سعی در بهینه سازی یک هدف متفاوت دارد. اولین کولونی در جستجوی کوتاه ترین مسیر به مقصد است. دومین کولونی، مسیرهایی را انتخاب می نماید که دوام بیشتری دارند و سومین کولونی تلاش می کند تا مسیرهایی با کمترین انرژی انتقال را بدست آورد. الگوریتم پیشنهادی با یکی از مطرح ترین الگوریتم های مسیریابی به نام anthocnet از طریق آزمون های شبیه سازی مختلف مقایسه شده است. نتایج ارزیابی نشان دهنده عملکرد بهتر این الگوریتم در افزایش انرژی باقیمانده گره ها، افزایش ضریب تحویل بسته ها و کاهش تعداد دفعات فراخوانی فرایند کشف مسیر می باشد.