نویسنده حتی اگر از شخصیتهای تخیلی در نوشته های خود استفاده کند، باز هم در پی جستجوی خود درلابلای چندین ساختار است که شخصیت گم شده خود را بر اساس تخیل، پستی و بلندیهای زندگی و حوادث سازگار جامعه کمابیش در آنها می یابد. از جمله کسانی که در نوشته هایش در مورد خود شرح داده است، فیلیپ لوژون است که از نوع نوشتار شرح حال خود نویسی استفاده کرده است. این نوع نوشتار بر روی نویسندگان مختلف در دوران مختلف تاثیرگذاشته است از جمله استاندال در قرن نوزدهم و موریس بارس در قرن بیستم. هدف اصلی این پایان نامه بررسی تکریم نفس از نوع خود ستایی در آثار استاندال و بارس، تجزیه و تحلیل آثارشان و هم چنین عکس العمل دیگر نویسندگان در برابر آنها است. برای استاندال صحبت کردن از من شخصی با نوعی خوشبختی همراه است که در همه آثارش قابل ملاحظه بوده و او را به نوعی بررسی و تحلیل وجدان شخصی می رساند. برای بارس صحبت کردن از خود در نوشته ها نوعی شورش انسانی است که به انسان کمک می کند در پی شناخت و تحسین خود، شخصیتش را به ارتقاء برساند، همان چیزی که بیانگر تضادهای بین هویت شخصی و هویت جمعی است. با بررسی تاریخچه رشد من شخصی در ادبیات فرانسه و هم چنین توضیحاتی در مورد نوع نوشتار شرح حال خود نویسی که پایه و اساس این نوع نوشتار است موضوع را مورد مطالعه قرار خواهیم داد. تجزیه و تحلیل آثار شرح حال خود نویسی استاندال و موریس بارس و مقایسه عقاید این دو نویسنده در مورد این نوع نوشتار بخش دیگری از موضوع تحقیق می باشد.