بیماری دیروفیلاریوزیس به وسیله دیروفیلاریا ایمیتیس ایجاد می شود و به شکل اولیه اعضای خانواده سگ سانان را درگیر می سازد که عوارض قلبی ریوی شدیدی را در حیوان سبب می شود. بیماری قابل انتقال به انسان بوده و از نظر بهداشت عمومی حائز اهمیت است. به منظور بررسی آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس از تعداد 200 قلاده سگ روستایی و شهری در شهرستان اهواز در جنوب غربی ایران، پس از ثبت مشخصات شامل سن، جنس و منطقه از ورید سافن خون-گیری به عمل آمد. کانترایمونوالکتروفورز بر روی سرم های بدست آمده برای ردیابی آنتی بادی انجام و نتایج حاصل با نتایج روش نات اصلاح شده مقایسه گردید. نتایج بیانگر آلودگی 6/11 درصد از سگ های روستایی و 25/6 درصد از سگ های شهری مورد مطالعه به دیروفیلاریا ایمیتیس بود. با استفاده از روش نات اصلاح شده، 10 درصد سگ های روستایی و 5 درصد سگ های شهری مثبت بودند. در این مطالعه آلودگی سگ های نر (25/19 درصد) بیشتر از سگ های ماده (6/7 درصد) مبتلا بود. متوسط شیوع سرمی آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ ها با افزایش سن افزایش داشت. بررسی آماری ارتباط معنی داری بین میزان وقوع آلودگی و عواملی از قبیل سن، جنس، منطقه و نیز بین دو روش مقایسه شده را نشان نداد (05/0p>). نتایج روش کانترایمونوالکتروفورز در خصوص موارد منفی کاملاً با روش نات اصلاح شده تطابق داشت اما در خصوص موارد مثبت، روش کانترایمونوالکتروفورز موارد مثبت بیشتر (سه مورد) را مشخص نمود که احتمالاً مربوط به آلودگی مخفی بوده اند. پیشنهاد می گردد جهت تشخیص دقیق تر دیروفیلاریوزیس در کنار روش نات اصلاح شده از روش کانترایمونوالکتروفورز استفاده شود.

هدف از انجام مطالعه حاضر روشن نمودن عوارض احتمالی ناشی از تزریق سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس در گوسفند بوده است. بر این اساس در خرداد سال 1392، تعداد 12رأس گوسفند بومی نر با سن حدود شش ماه خریداری و به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انتقال یافتند. در روز هشتم پس از خرید دام ها، گوسفندان بصورت تصادفی به چهار گروه (سه گروه به عنوان گروه های درمان و یک گروه به عنوان شاهد پاتولوژی) تقسیم شدند. مقدار تزریق سم در سه گروه a، b و c به ترتیب 01/0، 05/0 و 1/0 میلی گرم پودر خشک سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن (حل شده در1 میلی لیتر آب مقطر) بود که به طریق زیرجلدی در ناحیه کشاله ران تزریق می گردید. به گروه شاهد پاتولوژی نیز 1 میلی لیتر آب مقطر به همان روش و در همان محل تزریق شد. سی دقیقه قبل ازتزریق سم، الکتروکاردیوگرافی (به روش قاعده ای – رأسی)، معاینه بالینی، خونگیری و نمونه گیری از ادرار روی دام ها انجام می شد. اعمال فوق طبق زمان بندی مشخص، در دقایق و ساعات بعد و تا 72 ساعت پس از تزریق سم تکرار می گشت. ارزیابی نمونه های ادرار به شکل ماکروسکوپی و میکروسکوپی و همچنین با استفاده از نوار کاغذی آزمایش ادرار صورت می گرفت.