انبرک نوری به عنوان یک ابزار برای میکرودستکاری ذرات، شناخته شده است که می تواند بر روی ذرات میکرونی و زیرمیکرونی، شامل محلول های کلوئیدی صنعتی، سلول های زیستی و، همان طور که موضوع کار ما هم است، هواویزها نیروهایی از مرتبه ی پیکونیوتن اعمال کند. این ابزار سطح گسترده ای از تحقیقات فیزیکی، شیمیایی و زیستی را برای ما ممکن کرده است و قابلیت ویژه ی آن دستکاری ذرات بدون لمس آنها می باشد. تا به امروز تحقیقات گسترده ای در زمینه میکرودستکاری ذرات در محیط های آبی با استفاده از انبرک نوری انجام شده است که یکی از اهداف مهم آن بررسی پدیده های زیستی در حد تک مولکول است. اما در سال های اخیر با پیشرفت های صورت گرفته، چه از لحاظ علمی و چه از لحاظ تکنولوژی، توجه دانشمندان این بخش به میکرودستکاری ذرات در هوا جلب شده است و شاهد اندک کارهایی در این زمینه بوده ایم که اطلاعات باارزشی در مورد هواویزها به دست داده اند. در این پایان نامه برای اولین بار در ایران اقدام به تله اندازی ذرات میکرونی در هوا شده است. علاوه بر این با توجه به کارهای انجام شده در رابطه با تاثیر روغن غوطه وری در عمق بهینه ی تله اندازی نوری در آب و عدم توجه آزمایشگران به آن در تله اندازی در هوا، این اثر در تله اندازی در هوا مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور قطرات میکرونی آب (محلول آب نمک) را در هوا به تله انداخته و با تغییر عمق تله ی نوری و اندازه گیری ثابت سختی تله در هر عمق، نمودار تغییرات ثابت سختی بر حسب عمق را برای روغن های غوطه وری با ضریب شکست های مختلف به دست آوردیم، که بر این اساس شاهد تغییرات زیاد بهره ی تله (تا دو برابر کمینه ی مقدار آن) برای عمق های مختلف تله اندازی نوری با یک روغن غوطه وری و تغییر عمق بهینه برای روغن های غوطه وری با ضریب شکست های مختلف بودیم.