بروز سرطان پستان منجر به کاهش کیفیت زندگی زنان و خانواده آنها می شود و از آنجایی که کیفیت زندگی بیمار و خانواده می تواند تاثیر ویژه ای در روند درمان بیماران داشته باشد، لذا تعیین کیفیت زندگی بیماران و خانواده آنها به پرستاران کمک خواهد کرد تا مراقبت را در جهت ارتقاء کیفیت زندگی آنها سوق دهند.علی رغم این موضوع، تاکنون تاکید بر مشکلات بیماران بیش از خانواده ها بوده است و با توجه به اینکه در کشور ما خانواده جایگاه ویژه ای در حمایت از بیماران دارد، پرستاران با بکار گیری استراتژیهای خانواده محور، می توانند موقعیت مناسبی را برای بیمار و خانواده ایجاد کرده تا شرکت آگاهانه در فرایند درمان داشته باشند و از آنجا که مشاوره به عنوان کارامد ترین شیوه آموزش مطرح شده، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشاوره با خانواده بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان و خانواده آنها انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که با مراجعه به درمانگاههای شیمی درمانی واقع در شهر قزوین و زنجان تعداد 70 زن 30 تا 55 ساله متاهل، دارای حداقل یک فرزند 15 ساله یا بالاتر مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای گروه آزمون، 8 جلسه برنامه مشاوره با خانواده با حضور بیمار، همسر و فرزندطراحی گردید. کیفیت زندگی بیماران هر دو گروه در ابتدا و انتهای جلسه و یک ماه بعد با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد عمومی بیماران مبتلا به سرطان( (qlq-c30 و اختصاصی زنان مبتلا به سرطان پستان(qlq –br23 ) و کیفیت زندگی خانواده ( همسر و فرزند) با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی (sf12) اندازه گیری شد. پس از استخراج اطلاعات ، به کمک نرم افزار 15 spss version تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفت.نتایج نشان داد که قبل از مداخله بیماران و خانواده هر دو گروه آزمون و شاهد از نظر مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به بیماری و درمان و نمرات مربوط به کیفیت زندگی همسان بوده و تفاوت معنی داری مشاهده نشد( p>0/05) در حالیکه نتایج آزمون آنوای مکرر نشان داد که در مقایسه بین دو گروه آزمون و شاهد ، قبل و بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله ، تفاوت معنی داری در جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران و خانواده گروه آزمون مشاهده شد(p< 0/05). نتایج پژوهش حاضر نشان داد مشاوره با خانواده سبب ارتقا کیفیت زندگی بیماران و خانواده آنها در گروه مورد شده است و از آنجایی که در کشور ما سامانه های حمایتی برای اینگونه بیماران محدود می باشد ، خانواده می تواند جایگاه ویژه ای در حمایت از بیماران و ارتقا کیفیت زندگی آنها داشته باشد ، لذا پیشنهاد می گردد برنامه طراحی شده مشاوره با خانواده به عنوان یک روش موثر در ارتقا کیفیت زندگی این بیماران به کار گرفته شود.