در این پایان نامه تلاش کرده ایم نشان دهیم که سوگ اندیشی یکی از ارکان ساختار ذهنیت جمعی ایرانیان به ویژه در حوزه سیاست است. از این رو به انقلاب های صد سال اخیر ایران - مشروطه 1285 و انقلاب اسلامی 1357 - نظر کرده ایم و با بررسی گفتارهای بسیج گر آن ها سعی کرده ایم تا جایگاه سوگ اندیشی را در ذهنیت حاکم در انقلاب ها ی ایران مورد ملاحظه قرار دهیم. در این راستا از نشانه شناسی بهره جسته ایم تا متون را تحلیل محتوایی کنیم. در این زمینه از نظریاتی که در باب بسیج سیاسی، ایدئولوژی ، ذهنیت جمعی و سوگ وجود داشت؛ استفاده کردیم و پس از آن که تاریخچه سوگنامه و انواع آن را شناختیم و دانستیم که در هر دوره ای چه سوگنامه هایی ارائه می گردیده،به سراغ متون بسیج ساز (شب نامه ها و سخنرانی ها ) رفتیم و در صدد اثبات فرضیه خویش که دال بر تاثیرپذیری ذهنیت جمعی ایرانیان از ساختارهای سوگنامه هاست،برآمدیم.